Άνθρωποι μη κατανοητοί, με μια συμπεριφορά που φαντάζει σε μερικούς αλλόκοτη και αλλοπρόσαλλη.
Άνθρωποι που έχουν το φευγιό στην τσέπη τους.
Δεν τα παρατάνε ποτέ, αλλά έμαθαν να αποχωρούν και να μετρούν πολύ καλά, αν πρέπει να σπαταλήσουν έτσι τις δυνάμεις τους.
Μετρούν πολύ καλά τις μάχες τους. Δεν σπαταλιούνται, ούτε ξοδεύονται.
Οι άνθρωποι αυτοί μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, έμαθαν να ζουν για την ουσία και ότι κάνουν φροντίζουν να έχει μέσα μια γενναιόδωρη δόση αγάπης, έτσι για τους θυμούνται όταν αποφασίσουν να γυρίσουν την πλάτη και να φύγουν.
Μην μπεις στον κόπο να τους πλησιάσεις αν τους φοβάσαι και αν δεν τους μοιάζεις, αναγνωρίζουν αμέσως τους ομοίους τους.
Θα σε απομακρύνουν αν νιώσουν ότι δεν τους κάνεις, γιατί καταλαβαίνουν τα παραμύθια και δεν πλανεύονται από ιστοριούλες πλασμένες με χρυσόσκονη και καλοστημένη βιτρίνα.
Δεν λατρεύουν άψυχα αντικείμενα, λατρεύουν ψυχές και ανθρώπους.
Δεν έχουν εύκολη διαδρομή. Η ζωή τους φέρθηκε σκληρά και άδικα.
Τους έριξε κάτω, έφαγαν χώμα, πόνεσαν, πικράθηκαν, απογοητευτήκαν, είδαν τις πληγές τους να αιμορραγούν.
Έπρεπε να τις επουλώσουν, να διασχίσουν μονοπάτια δύσβατα, να ξαναπιστέψουν στους ανθρώπους. Απομακρύνθηκαν πολύ, κλείστηκαν στο καβούκι τους, ξημερώθηκαν να αναρωτιούνται γιατί και πως, μέχρι που κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους. Δυσκολεύτηκαν πολύ, τρελάθηκε το μυαλό τους, γέμισαν αμφιβολίες, ανασφάλειες και ψέματα.
Κι όμως, παρόλο που πέρασαν τόσα πολλά δεν δείλιασαν.
Προχώρησαν μπροστά, περήφανοι με το κεφάλι ψηλά και ας τους είχε δοκιμάσει η ζωή.
Κατάλαβαν τον λόγο της ύπαρξής τους.
Γεννημένοι για να μάχονται μια ζωή.
Δεν εγκλωβίζονται ακόμα και αν πονούν βαθιά, τα «θέλω» τους είναι μεγαλύτερα από τον πόνο και έμαθαν να μην τα παρατούν εύκολα.
Μηδενίζουν, αναθεωρούν και προχωρούν μπροστά, γιατί έτσι έμαθαν.
1.6.2022
