Τότε στα παλιά χρόνια , τα μελομακάρονα δεν τα έφτιαχνε η μαμά μου…
Δεν τοχαν συνήθειο…
Εκαμνε καταίφι…..
Η γιαγιά μου η Αναστασία ,όμως απε την Πόλη , καταγόμενη , Επιβατιανή , έκαμνε , φοινίκια* …
Ετυχε να πάμε να την επισκευτούμε , χρονιάρες μέρες ,παραμονές Χριστουγέννων και μας κέρασε και βρήκε αφορμή να μας πει και για την αγάπη των τότε ανθρώπων στα σιροπιαστά.
” Οταν ήταν μεσημέρι , πριν να στρωθεί τραπέζι , οι γυναίκες του σπιτιού , έτρωγαν απο ενα σοροπιαστό, φοινίκ΄ μπακλαβά , σαραγλί ,.ό,τι είχε πάντα , στον σπίτι και τις λίγωνε ….
Το έτρωγαν για ν΄ανοίξ΄η όρεξ΄,,, “
Τώρα, τα κάμνουμε για τά αντέτ ,πουναι γιορτές…..”
* αντετ : «για το έθιμο», «για (να σεβαστούμε) την παράδοση», και κατεπέκταση χρησιμοποιείται ευχετικά σημαίνοντας «για το καλό», «για να πάει καλά» και συνοδεύοντας ανάλογη πράξη τελετουργικού ή εθιμικού, πάντως ανεπίσημου και συνήθως ελαφρού χαρακτήρα.
*Παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο γλυκό, με ρίζες από την Μ. Ασία. Τα φοινίκια αποτελούσαν μια καθημερινή συνήθεια ..
Το πρωί συνόδευαν τον καφέ και τη μαστίχα τους ενώ το βράδυ έκλειναν το δείπνο αφού η παρουσία του γλυκού θεωρούνταν απαραίτητη στα τραπέζια .
22.12.2023
