ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Δ.Σ.Π. ΗΛΙΑ ΚΛΑΠΠΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥΣ ΚΩΔΙΚΕΣ

Το νομοσχέδιο για τους Ποινικούς Κώδικες που εισάγεται σήμερα για ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής θυσιάζει, στο όνομα της επιτάχυνσης και της δήθεν πάταξης του εγκλήματος, δικαιώματα θυμάτων και κατηγορουμένων και θεμελιώδεις δικονομικές εγγυήσεις στην ποινική δίκη.

Ένα νομοθέτημα τόσο σημαντικό συντάχθηκε χωρίς νομοπαρασκευαστική επιτροπή και χωρίς τη συμμετοχή της ακαδημαϊκής, δικαστικής και δικηγορικής κοινότητας, η δε διαδικασία της διαβούλευσης αποδείχτηκε μια τυπική και προσχηματική διαδικασία ακρόασης προς υλοποίηση ειλημμένων αποφάσεων, όπως κατήγγειλε ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά με απόφασή του.

Ο προβλεπόμενος στο νομοσχέδιο παραμερισμός των πολυμελών συνθέσεων και η διεύρυνση της αρμοδιότητας των Μονομελών Πλημμελειοδικείων για την εκδίκαση σοβαρών πλημμελημάτων, καθώς και η παράκαμψη της διαδικασίας των δικαστικών συμβουλίων με απευθείας παραπομπή στο ακροατήριο σοβαρών κακουργημάτων, θέτει σε κίνδυνο την ποιότητα της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης.

Επισημαίνεται ότι η αυστηροποίηση των ποινών που προβλέπεται στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο και η υποχρεωτική έκτισή τους, έστω και μερικώς, δεν αφορά στην βαριά εγκληματικότητα, αλλά στην μικρομεσαία παραβατικότητα. Ταυτόχρονα, δεσμεύοντας τη δικαστική κρίση με το αυστηρό πλαίσιο ποινών που εισάγεται, ο νομοθέτης δείχνει, μεταξύ άλλων, έλλειψη εμπιστοσύνης στη δικαστική εξουσία και στον φυσικό δικαστή, ο οποίος είναι αυτός που συγκεκριμενοποιεί σε κάθε περίπτωση τις γενικές διατάξεις του νόμου και αποφασίζει για την ποινή και τον τρόπο έκτισής της.

Το νέο αυστηρότερο νομοθετικό πλαίσιο ποινών και η υποχρεωτική, έστω και μερική, έκτιση των ποινών από μικρομεσαίους παραβάτες για ποινές πάνω από δύο χρόνια φυλάκισης, δεν αναμένεται να οδηγήσει στην πάταξη του εγκλήματος. Αντιθέτως, υπάρχει κίνδυνος εργαλειοποίησης των νέων Ποινικών Κωδίκων και των αυστηρών διατάξεων που εισάγουν για τις ποινές και την πραγματική έκτισή τους, με την ενδεχόμενη επιλεκτική και αυθαίρετη εφαρμογή τους τόσο σε ατομικές περιπτώσεις όσο και για να πλήξουν πολιτικές και κοινωνικές διεκδικήσεις και συνδικαλιστικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις.