Κόσμος ακατανόητος.
Μια ζωή γεμάτη περιπλάνηση και το θεριό της δυστυχίας στα μάτια των ανθρώπων όλο και πιο ορατό και επικίνδυνο.
Δύσκολα και δυσνόητα συναισθήματα επικρατούν σε αυτόν τον ακατανόητο κόσμο.
Ώρες, ώρες τον βλέπεις να θρυμματίζεται, να σπάει, να κομματιάζεται και οι άνθρωποι σπαράζουν διότι δεν αντέχουν να ακούν και να αντικρίζουν την αλήθεια και την δυστυχία που τους περιβάλλει.
Αυτή η κοινωνία δημιουργεί υπάρξεις απόλυτα εύθραυστες και εύκολα διαχειρίσιμες.
Επενδύει στο αλλόκοτο, το αλλοπρόσαλλο, στο μη κατανοητό σε αυτό που η λογική εύκολα δεν συλλαμβάνει.
Είμαστε συνεχώς ριγμένοι σε ένα ατέρμονο παιχνίδι της κοινωνίας που έντεχνα προσπαθεί να αποκρύψει την αλήθεια με ποικίλους τρόπους.
Και τα συναισθήματά μας ολοένα και μπερδεύονται, σκοτεινιάζουν και ουδείς μας βοηθά να βρούμε την ελπίδα για να νιώσουμε εσωτερική ανακούφιση.
Αυτός ο συνεχής σκοταδισμός μας ρίχνει σε σκοτεινούς δρόμους που στο τέλος τους συνηθίζουμε και η μαυρίλα μας κυριεύει.
Και όσο και αν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει γύρω μας τα περισσότερα φαίνονται ακατανόητα και άπιαστα.
Υπάρχει μια συνεχής βοή, μια καθημερινή όχληση που διαταράσσει βαθιά την ύπαρξη μας και μας αυξάνει καθημερινά την ανασφάλεια.
Πουθενά δεν βρίσκουμε καταφύγιο και έτσι επιλέγουμε μια οικειοθελή απομόνωση.
Οι αισθήσεις μας αν και νιώθουμε ότι είναι έτοιμες να εκραγούν στην ουσία είμαστε βαθιά πνιγμένοι στην απελπισία που μας κυριεύει και μας ακινητοποιεί.
Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε έστω και την πιο μικρή πτυχή αυτού του κόσμου.
Το μυαλό μας νεκρώθηκε μαζί με την καρδία μας και ο καθένας μας αντιλαμβάνεται τα πάντα με τους δικούς του χρόνους και κανόνες.
Η δυστυχία σταμάτησε να είναι προσωπική υπόθεση, μας αφορά όλους μας συνολικά αφού ο καθένας ξεχωριστά συνέβαλλε βάζοντας το δικό του λιθαράκι.
31.3.2022
