Γράφει η Κλημεντίνη Μπαρμπαρόσου
Απο την παρουσίαση της στη << Συναυλια αφιέρωμα στο ΝΕΟ ΚΥΜΑ>>
Φίλοι μου, είμαστε εδώ για να γίνουμε μύστες σε μια βραδιά ονειρική, αφιερωμένη στο «Νέο Κύμα».
Να μοιραστούμε μια μουσική πανδαισία γεμάτη μνήμες, νοσταλγία και αυθεντικότητα.
Να γίνουμε όλοι μια μεγάλη, κεφάτη παρέα, στη δροσιά και τη μαγεία αυτής της μουσικής!
Και ίσως ανακαλύψουμε πως τα τραγούδια εκείνης της μεταβατικής εποχής εξακολουθούν να αγγίζουν ευαίσθητες χορδές μέσα μας, περισσότερο απ’ όσο φανταζόμαστε…
Τι ήταν, λοιπόν, το «Νέο Κύμα»;
Ποια ανάγκη το δημιούργησε και τι πέτυχε;
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, μέσα σε μια εποχή κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, γεννήθηκε ένα μουσικό ρεύμα διαφορετικό. Ήταν μια απάντηση στην ανάγκη για απλότητα, ειλικρίνεια και εσωτερική έκφραση.
Οι νέοι αναζητούσαν κάτι πέρα από τις παλιές φόρμες, κάτι πιο προσωπικό, πιο αληθινό. Το «Νέο Κύμα» έφερε την ποίηση, τη μελωδία και την αίσθηση της αλλαγής στο προσκήνιο.
Αμφισβήτησε το κατεστημένο της ελληνικής μουσικής, συνδυάζοντας στοιχεία από την ποπ και τη ροκ με τον ελληνικό λυρισμό.
Οι μελωδίες ήταν απλές, με λίγα όργανα, αλλά γεμάτες συναίσθημα και ουσία. Τα θέματα, συχνά ποιητικά, μιλούσαν για τον έρωτα, τη μοναξιά, την κοινωνική αλλαγή.
Κι εκεί, ανάμεσα σε μία κιθάρα και ένα πιάνο, γεννήθηκαν φωνές και τραγούδια που σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή.
Ο Γιάννης Σπανός, επηρεασμένος από τη γαλλική Nouvelle Vague, πρότεινε να ονομαστεί αυτό το καινοτόμο μουσικό ρεύμα «Νέο Κύμα».
Με την υποστήριξη του θρυλικού Αλέκου Πατσιφά, διευθυντή της δισκογραφικής Lyra, άνοιξε ο δρόμος για μια νέα γενιά ερμηνευτών και τραγουδιών.
Η Πλάκα, η «γειτονιά των Θεών», γέμισε μπουάτ – μικρούς χώρους με λίγα φώτα, μια κιθάρα και μια φωνή.
Εκεί γεννήθηκε ένα είδος τραγουδιού πιο εσωτερικού, πιο προσωπικού, αλλά και βαθιά επαναστατικού στην απλότητά του.
Συνθέτες όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Νίκος Γκάτσος σφράγισαν την εποχή με έργα που συνδύαζαν τη λυρικότητα με την κοινωνική ανησυχία.
Μαζί τους, μια πλειάδα δημιουργών και ερμηνευτών: ο Σαββόπουλος, ο Μαυρουδής, ο Λάκης Παπάς, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Γιώργος Ζαμπέτας, καθένας με τη δική του συμβολή.
Και φυσικά, οι φωνές που έγιναν σύμβολα:
Η Ρένα Κουμιώτη, η Καίτη Χωματά, η Πόπη Αστεριάδη, ο Μιχάλης Βιολάρης, ο Γιώργος Ζωγράφος.
Φωνές που δεν τραγουδούσαν απλώς — ένιωθαν! Και μας έκαναν να νιώθουμε μαζί τους.
Το «Νέο Κύμα» δεν ήταν μόδα. Ήταν ψυχή!
Μια νέα αισθητική, μια εσωτερική επανάσταση. Και σήμερα, χρόνια μετά, παραμένει ζωντανό. Τα τραγούδια του δεν έσβησαν. Συνεχίζουν να μας συγκινούν, να μας θυμίζουν πως η μουσική είναι τρόπος να υπάρχουμε, να ελπίζουμε, να αγαπάμε.
Απόψε, ας ξαναγυρίσουμε για λίγο σε εκείνα τα χρόνια…
Όπου μια κιθάρα κι ένα βλέμμα αρκούσαν για να γεννηθεί συναίσθημα.
Όπου ο έρωτας, η ελπίδα και το όνειρο εκφράζονταν με λίγες νότες και λέξεις.
Και καθώς γινόμαστε κομμάτι αυτής της μνήμης, σας καλώ να ταξιδέψουμε όλοι μαζί…
Και να ψιθυρίσουμε, αναπολώντας τη μαγική μουσική του Γιάννη Σπανού και την αισθαντική φωνή της Νέλλης Μάννου:
Ποιος να σφυρίζει κάθε βράδυ,
ποιος να σφυρίζει και για ποιον;
Αβέβαιο χαράς σημάδι
κάτω απ’ το φως των αστεριών…
Dr. Κλημεντίνη Μπαρμπαρόσου
Χημικός Μηχανικός Ε.Μ.Π., M.Sc., Ph.D, Professional Coach
25.5.2025
