Ο Φεβρουάριος είναι ο μικρότερος μήνας του έτους και για αυτοκρατορικούς λόγους, πέρα τους αριθμητικούς.
Υπεύθυνος για την ιστορία πίσω από τον Φεβρουάριο είναι ο Ιούλιος Καίσαρ.
Ωστόσο η ιστορία θα μας δώσει την απάντηση.
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ένα ημερολογιακό σύστημα που ναι μεν είχε τους δώδεκα μήνες, αλλά κατά καιρούς, προστίθενται ημέρες για να διατηρείται σε αρμονία με τις εποχές. Την ευθύνη για την προσθαφαίρεση των ημερών την είχαν οι ιερείς.
Έτσι άλλοτε αύξαναν το μήκος του έτους για να παραμείνουν στην εξουσία οι ευνοούμενοι τους και άλλοτε το μείωναν ώστε γρήγορα να τελειώσει η θητεία των ανεπιθύμητων αντιπάλων τους.
Χαρακτηριστικά το 46 π.Χ., το έτος διήρκεσε 445 ημέρες, δεδομένου ότι αναγκάστηκαν να προστεθούν τόσες ημέρες ώστε αυτό να ευθυγραμμιστεί με την εαρινή ισημερία.
Ο Καίσαρ το ονόμασε ultimus annus confusionis (τελευταίο έτος σύγχυσης) και ζήτησε τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη προκειμένου να αλλάξει το ρωμαϊκό ημερολόγιο.
Ο τελευταίος βασιζόμενος στους υπολογισμούς του πατέρα της αστρονομίας Ιππάρχου, ο οποίος έναν αιώνα νωρίτερα είχε προσδιορίσει ότι το ηλιακό ή τροπικό έτος έχει διάρκεια ίση με 365,242 ημέρες, θέσπισε ένα ημερολόγιο του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος πρόσθεταν ακόμη μία ημέρα, μετά την «έκτη προ των καλενδών του Μαρτίου», που ονομαζόταν «bis sextus».
Έτσι η ημέρα αυτή, επειδή μετριόταν δύο φορές, ονομάζεται ακόμη και σήμερα «δις έκτη» και το έτος που την περιέχει «δίσεκτο».
15.2.2023
