Γράφει ο Στάθης Λιώτης – Μουσικος- Δάσκαλος φωνητικής
Πριν μερικές μέρες κάνοντας μια περιπλάνηση στο διαδίκτυο διάβασα ένα άρθρο το οποίο και μ’ ευχαρίστησε και με στεναχώρησε συνάμα.
Μια Ελληνοπούλα κατέκτησε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό ρομποτικής.
Πολύ ευχάριστη η διάκριση της Ελληνοπούλας, όμως το μυαλό μου ταλανίζουν κάποιες σκέψεις.
Τόσο πολύ έχουμε ” ρομποτοποίησει” την ζωή μας;
Από την τρυφερή ακόμα ηλικία προτρέπουμε τα παιδιά μας, να έρχονται σε επαφή με τις μηχανές, αδιαφορώντας πλήρως για την ψυχή τους.
Δε λέω, καλές και χρήσιμες οι μηχανές και η τεχνολογία γενικότερα, όμως υπάρχει και το γιατρικό της ψυχής, η παρηγοριά και το αποκούμπι του κουρασμένου ψυχικά ανθρώπου…
Η Τεχνη την οποία δυστυχώς την έχουμε εξοβελίσει απ’ την ζωή μας.
Ένα ρομπότ έχει όλες τις ιδιότητες του ανθρώπου εκτός από μία την καρδιά.
Όπως λέει ο Ολλανδός ζωγράφος Βικέντιος Βαν Γκογκ ” Η Τέχνη υπάρχει για να δίνει παρηγοριά σε όσους έχει τσακίσει η ζωή”.
Γι’ αυτό παρακαλώ όλους όσοι είναι υπεύθυνοι για τις ψυχές των παιδιών μας, να τα σπρώχνουν περισσότερο στις τέχνες και λιγότερο στις μηχανές, ξεκινώντας εν πρώτοις απ’ το οικογενειακό περιβάλλον που είναι το άλφα και το ωμέγα για την ανάπτυξη ενός υγιούς ανθρώπου.
Στάθης Λιώτης
Μουσικος- Δάσκαλος φωνητικής
6.4.2023
