Τόσο εύκολα εντοπίστηκαν και διαδόθηκαν οι πολεμικές προθέσεις της Ρωσίας από τις ΗΠΑ, δημιουργώντας άνοδο τιμών σε προϊόντα ενέργειας που παρέσυραν και είδη πρώτης ανάγκης πριν καν “ανοίξει ρουθούνι”.
Εν μέσω γιγάντων η Ουκρανία γέρνει προς στην δύση ενώ η ρωσική αρκούδα επιτίθεται.
Δεσμεύσεις ακυρώνονται και ως συμμορία στέλνουν τους “νταβατζήδες”να συνετίσουν αυτούς που αποσχίζονται και δεν υποτάσσονται πλέον στην αρχική συμφωνία, πως τολμούν να αποδεσμευτούν από συμφωνίες, που σημειωτέων άλλοι υπέγραψαν γι αυτούς.
Πως νομίζεις ότι θα σε αφήσουν να συμπλεύσεις με τον αντίπαλο γίγαντα ενώ ξέρεις ότι είναι άσπονδοι εχθροί; Οι συνέπειες είναι οδυνηρές …
Απ’ έξω, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο εκτοξεύουν βέλη στη γιγάντια αρκούδα, ανάλογα με τη δύναμη τους, ενώ κάποιοι άλλοι κοιτούν “τρώγοντας πασατέμπο”, σκεπτόμενοι αν είναι προς συμφέρον τους να αναμιχθούν κι άλλοι γιατί έχουν πίσω τους υποχρεώσεις και την “οικογένεια” που περιμένει.
Αλίμονο σε όποιον βρεθεί στο μέσον του “πετροπόλεμου” αν δεν έχει να δώσει ή να επωφεληθεί, ο αδύναμος εταίρος θα πληγωθεί και κανείς από τους δύο (γίγαντες), δεν πρόκειται να του δώσει χέρι βοήθειας.
Αυτός είναι ένας πολύ πεζός τρόπος προσέγγισης των γεγονότων, όμως τα πράγματα είναι πολύ δραματικά και συμπαθάτε με για την πιο πάνω περιγραφή.
Η Ελλάδα είναι στην γειτονία που διαδραματίζονται τα γεγονότα ακόμα κι αν δεν ευθύνεται για τίποτα απ’ όλα αυτά. Το σπίτι μας μπορεί ξώφαλτσα να το πάρει κανένα “βέλος” χωρίς να μπορούμε να ξεμυτίσουμε κι εγκλωβισμένοι όπως είμαστε φοβόμαστε και το μένος του επεκτατικού γείτονα..
Μου θυμίζει τον αγαθό και φτωχό στρατιώτη που δεν ξέρει ότι έχει πεθάνει ο πατέρας του και το μαθαίνει με τον πιο άγριο τρόπο, όταν φωνάζει ο λοχίας: “όποιος έχει πατέρα να κάνει ένα βήμα μπροστά!” Κάνει λοιπόν ένα βήμα μπροστά και ακούει τον άξεστο λοχία να του λέει, “που πας ρε Καραμήτρο; που πας;”
Φτωχός λοιπόν χωρίς προστάτη, φτωχός πλην τίμιος.
