Παρακολουθήσαμε τη Δευτέρα, 11-11-24, στο θέατρο Διάνα τη δραματική κομεντί “Δυο γυναίκες χορεύουν” του Καταλανού Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ ι Ζουρνέτ, ενός από τους γνωστότερους και βραβευμένους θεατρικούς συγγραφείς. Η μετάφραση του έργου από τα καταλανικά έγινε από τη μεταφραστική ομάδα Els de Paros και η σκηνοθεσία από τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη.
Μια ηλικιωμένη, στρυφνή γυναίκα (Κατιάνα Μπαλανίκα) και η νεαρή γυναίκα, που την έστειλε η άφαντη κόρη της για να τη φροντίζει (Ιωάννα Ασημακοπούλου), έρχονται αντιμέτωπες με το παρελθόν που εξακολουθεί να στοιχειώνει και να ορίζει το παρόν τους. Η συνύπαρξή τους δεν είναι εύκολη. Οι λεκτικοί διαξιφισμοί είναι συνεχείς.Το εσωτερικό του σπιτιού αποπνέει παρακμή και εγκατάλειψη. Και οι δύο γυναίκες δεν νοιώθουν ευτυχισμένες, δεν βρίσκουν νόημα στη ζωή τους, δεν ελπίζουν σ’ ένα καλύτερο αύριο, δεν πιστεύουν σε μια ανατροπή. Συμφιλιώνονται όμως κάποια στιγμή, συζητούν κι αφηγούνται τα βιώματά τους
Στο δεύτερο μέρος της παράστασης έρχεται η αποκάλυψη, όλες οι αγιάτρευτες πληγές τους : η άδικη απώλεια ενός παιδιού που σημάδεψε τη μάνα, η απέχθεια στους άνδρες, η εγκατάλειψη της εργασίας, η μοναξιά, η εγκατάλειψη της μάνας από τα αγαπημένα πρόσωπα.
Οι δύο γυναίκες του Ζουρνέτ δεν επιλέγουν τον δρόμο κανενός συμβιβασμού και αποφασίζουν από κοινού να δώσουν τέρμα στη ζωή τους. Χορεύουν ένα χορό ως λύτρωση και ακολουθεί η αυτοχειρίαση. Βεβαίως τα ηθικά θέματα υπάρχουν.
Η Κ. Μπαλανίκα και η Ι. Ασημακοπούλου, φυσικές και πειστικές, μας χάρισαν μια υποκριτική αμεσότητα και μια συγκινησιακή φόρτιση. Πολλές σκηνές είναι αξεπέραστες.
Ένα τρυφερό έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Γράφει η Ξένια Κωνσταντοπούλου – Τσιμπουκτζόγλο
13.11.2024
