|
Η θεατρική πρόταση
Το Θέατρο Θησείον μετατρέπεται σε ένα παράδοξο ενεχυροδανειστήριο αναμνήσεων και χαμένων ονείρων. Εκεί όπου τα αντικείμενα αποκτούν φωνή και οι άνθρωποι χάνουν τη δική τους. Η αφήγηση εξελίσσεται ανάμεσα σε σκιές, αντανακλάσεις και μουσικές παρεμβολές, σε έναν χώρο όπου το φως, ο ήχος και η σιωπή λειτουργούν ως δραματουργικά εργαλεία.
Η παράσταση διατηρεί τη μεταφυσική ατμόσφαιρα του Ντοστογιέφσκι, ενώ συνομιλεί με το σήμερα – με έναν κόσμο που συνεχίζει να εγκλωβίζει, να απομονώνει, να τιμωρεί. Ο έρωτας μετατρέπεται σε πράξη εξουσίας, η αγάπη σε εμμονή, και η λύτρωση σε αδιέξοδο.Το έργο
Ένας άντρας, θύμα μιας ανυπόστατης συκοφαντίας, αποτραβιέται από την κοινωνία και ανοίγει ένα ενεχυροδανειστήριο. Εκεί, μέσα στην ψυχρή του μοναξιά, γνωρίζει μια νεαρή ορφανή κοπέλα – ένα πλάσμα αθώο και ανεξάρτητο, που παλεύει να επιβιώσει. Της προτείνει να παντρευτούν, εκείνη δέχεται, αλλά ο γάμος τους μετατρέπεται σε έναν λαβύρινθο φόβου και αμοιβαίας αδυναμίας. Η σιωπή της γίνεται καθρέφτης της δικής του ενοχής. Η πτώση – αναπόφευκτη.
«…Για την αγάπη της ήμουνα σίγουρος από τότε. Αφού όποτε γύριζα σπίτι
ριχνόταν σαν παιδί στην αγκαλιά μου! Άρα με αγαπούσε. Ή μάλλον ήθελε να με
αγαπήσει. Προσπαθούσε. Ενώ εγώ ήμουν γι’ αυτήν ένα αίνιγμα. Κι’ αυτό ακριβώς
ήταν το σχέδιο! Να αποτελώ γι’ αυτήν ένα αίνιγμα! Όχι για πάντα. Μέχρι να
φτάσω τον στόχο μου. Τις 30.000 ρούβλια. Και τότε θα της έδειχνα όλη μου την
αγάπη. Και μάλιστα με τόκο!…»
|
