Είναι χαρά μεγάλη και τιμή μου που θα συμμετάσχω στην καλλιτεχνική έκθεση της Κλίμακα με τα πορτρέτα μου.
Διανύω ήδη τον εντέκατο χρόνο (μα πότε πέρασαν;..) στον Ξενώνα της Κλίμακα. Η εμπειρία μου όμως ξεπερνά κ α τ ά π ο λ ύ τα στενά όρια μιας “δουλειάς” στο χώρο της ψυχικής υγείας: είναι ο Ξενώνας μας, όχι απλώς ο… Ξενώνας.
Εκεί δεν έχει συναδέλφους. Δεν έχει ωφελούμενους. Δεν έχει εθελοντές. Εκεί συνυπάρχω με ανθρώπους που έγιναν δικοί μου, κοντινοί, αδελφικοί. Μακριά από τις ιδρωμένες τυπικότητες, τα κράσπεδα της υστεροβουλίας και τα κοντόφθαλμα μικροσυμφέροντα. Άνθρωποι με τους οποίους έγινα συνοδοιπόρος γιατί η σχέση μας έχει σφυρηλατηθεί από εκείνο το “νοιάξιμο” μιας αλλοτινής εποχής –”γερά ρετσινωμένο” που έλεγε ο Παπατσώνης. Ονειρευόμαστε, χαιρόμαστε, γινόμαστε παιδιά, λυπούμαστε, κλαίμε, σκοντάφτουμε, σηκωνόμαστε, μαζι – κανείς μόνος.
Το όραμα της Κλίμακα, όραμα μιας άλλης κοινωνίας – καμία φορά ουτοπικό, δονκιχωτικό και για αυτό όμως τόσο γ ο η τ ε υ τ ι κ ό – όπου όλοι θα είμαστε ίσοι, όπου το στίγμα θα είναι ένα απομεινάρι ξεχασμένο σε σκονισμένα βιβλία, όπου άμεσα και βιωματικά ό λ ο ι θα δημιουργούμε είναι η μικρή ανθισμένη λεπτομέρεια –δηλαδή η Ποίηση – που λείπει από τον βραδύπνοο και περίκλειστο στα σύνορα της χρηστικότητας σημερινό κόσμο μας που κάνει τη ζωή μια ξένη φορτική…
Για αυτούς τους λόγους (και για άλλους πολλούς..) σας προσκαλώ να έρθετε στην έκθεσή μας η όποια θα πραγματοποιηθεί από τις 22 έως και τις 26 Απριλίου, Δευτέρα μέχρι Παρασκευή (17.00-20.00) και Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή και πρωινές ώρες (12.00-15.00), στον Πολυχώρο των Κεντρικών της Κλίμακα, Ευμολπιδών 30-32 στην Αθήνα (λίγα μέτρα από το μετρό “Κεραμεικός”).
Γράφει ο Δημήτρης Μιχελουδάκης
