Η Μουσική ζωή της Αθήνα άλλαξε για πάντα όταν το χειμώνα του 1991 το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών εγκαινιάστηκε από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Κάποιοι θυμόμαστε ακόμα εκείνες τις πρώτες μέρες της λειτουργίας του. Όμως η ιστορία δεν ξεκίνησε τότε. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε πολύ παλιά το 1953. Από τότε, ανάμεσα σε πολλές άλλες δραστηριότητες, όχι τόσο εμφανείς για το πλατύ κοινό, συστηματικά προσπαθούσε να προχωρήσει την ανέγερση την αίθουσα συναυλιών που δεν είχε η Αθήνα. Εγχείρημα όχι και τόσο απλό αν σκεφτούμε ότι τελικά ξεκίνησε να χτίζεται το 1976, 23 χρόνια μετά από την ίδρυση του Συλλόγου. Ολοκληρώθηκε -κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή πριν τα εγκαίνια- το 1991, σχεδόν 40 ολόκληρα χρόνια μετά…
Το 2023 όταν ο Σύλλογος συμπλήρωσε 70 χρόνια λειτουργίας του, κυκλοφόρησε μία ανοιχτή πρόσκληση στους Έλληνες συνθέτες να γράψουν μία μινιατούρα για πιάνο διάρκειας ενός λεπτού. Το σχέδιο ήταν να μαζευτούν 70 έργα -όσα και τα χρόνια του Συλλόγου- και να παιχτούν σε μία εορταστική συναυλία. Τελικά υποβλήθηκαν 178 έργα! Είναι πολύς ο κόσμος εκεί έξω που γράφει… Αυτό άλλαξε ριζικά τον όλο το σχεδιασμό καθώς η αρχική πρόσκληση δεν είχε χαρακτήρα διαγωνισμού οπότε θα ήταν άκομψο να αποκλειστούν κατόπιν εορτής τα περισσότερα έργα και να παιχτούν μόνο 70. Έτσι επελέγη η μάλλον «σολομώντεια» λύση να παιχτούν όλα. Αυτό έγινε για τα 140 με μία συναυλία-ποταμό με δύο μέρη, απόγευμα και βράδυ, η οποία έγινε στην Αίθουσα “Δημήτρης Μητρόπουλος” στις 23 Νοεμβρίου. Οι υπόλοιπες μινιατούρες παρουσιάστηκαν στο Πανεπιστήμιο της Άρτας, του οποίου το μουσικό τμήμα ανέλαβε την προετοιμασία και τη διδασκαλία τους στους φοιτητές οι οποίοι τα παρουσίασαν.
Το εγχείρημα δεν ήταν χωρίς δυσκολίες: συντονισμός, οργάνωση, πρόβες, διδασκαλία, ακόμα και προβλήματα της τελευταίας στιγμής, όπως κάποιο από τα παιδία που τελευταία στιγμή κόλλησε και δεν μπορούσε να παίξει. Λύθηκε και αυτό, όμως ούτως ή άλλως, δεν είναι απλό να περάσουν πάνω από μία σκηνή και να παίξουν 35 νέοι πιανίστες: 17 το απόγευμα και 18 το βράδυ. Όμως όλα τελείωσαν καλά. Αξίζουν συγχαρητήρια στην Καθηγήτρια Λορέντα Ράμμου, τον Θανάση Τρικούπη και τον πιανίστα Βαλέριο Ισμαγκίλωφ που ανέλαβαν την προετοιμασία κα τη διδασκαλία όλου αυτού του υλικού.
Tο video στο link από κάτω περιλαμβάνει ένα σύντομο animation – οπτικό ιστορικό της ιστορίας του Συλλόγου των «Φίλων» και του Μεγάρου. Περιλαμβάνει επίσης ένα από τα κομμάτια που ακούστηκαν τη βραδιά εκείνη:
Sixty Seconds for Seventy Years (A very short celebration)
https://www.youtube.com/watch?v=LEDpn49oGK4
