Θέατρο

Είδαμε «Την κόρη του λοχαγού» του Πούσκιν, στο Σύγχρονο Θέατρο, και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας!

Ένα έργο για τη δύναμη της αγάπης, της φιλίας και τα υψηλά ιδανικά είναι το αριστούργημα, «Η κόρη του λοχαγού», του Ρώσου Λογοτέχνη Αλεξάντρ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Σύγχρονο Θέατρο σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη.

Ο ρομαντισμός, η φρίκη του πολέμου, το μεγαλείο της καλοσύνης, η υπεράσπιση του δικαίου και το τρομερό χιούμορ – είναι μόνο κάποια από τα υλικά – που διατρέχουν όλη την καταπληκτική αυτή ιστορία, του πατέρα της ρωσικής λογοτεχνίας.

Το έργο παρακολουθεί την ιστορία του Πιοτρ Αντρέγιεβιτς Γκρινιόφ από τη στιγμή της ενηλικίωσης του. Ο ήρωας θα διανύσει μια μακρά διαδρομή ανάμεσα στον έρωτα και τον πόλεμο, με στόχο την τελική κατάκτηση της γαλήνης. Μια διαδρομή, με συγκλονιστικά περιστατικά, γεμάτη από συμπτώσεις της ζωής και τρομερές ανατροπές.

Ο Πιοτρ Αντρέγιεβιτς, ένας καλομαθημένος ευγενής, γίνεται δεκαεπτά ετών και είναι αναγκασμένος να υπηρετήσει φαντάρος σε ένα οχυρό στην επαρχία, κάπου στα σύνορα της αχανούς ρωσικής αυτοκρατορίας. Εκεί γνωρίζει την οικογένεια του διοικητή, λοχαγού Μιρόνοφ, και ερωτεύεται την φτωχή μοναχοκόρη του, Μαρία Ιβάνοβνα. Οι δύο νέοι αποφασίζουν να παντρευτούν αλλά έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά δυσκολιών, από αντιζηλίες και δολοπλοκίες μέχρι και ταξικά εμπόδια. Ένας πόλεμος όμως, ιστορικό γεγονός, θα έρθει να ανατρέψει την φυσική ροή της ζωής, την καθημερινότητα των ανθρώπων της περιοχής, και να προσθέσει τη μεγαλύτερη δοκιμασία σ’ αυτόν τον έρωτα.

Σε λιγότερο από δύο ώρες παρακολουθούμε 5 πραγματικά ταλαντούχους ηθοποιούς, να κινούνται διαρκώς, εναλλάσσοντας ρόλους και χώρους δράσης, προσφέροντας μας ένα απολαυστικό αποτέλεσμα. Οι Παντελής Δεντάκης, Μιχάλης Οικονόμου, Σταύρος Σβήγκος, η Μαριάμ Ρουχάτζε και η Θάλεια Σταματέλου καταθέτουν κυριολεκτικά την ψυχή τους στη σκηνή, κάνοντας μας να γελάσουμε, να συγκινηθούμε και να προβληματιστούμε. Η χημεία τους είναι χαρακτηριστική, γεγονός που περνά και στο κοινό, επιτείνοντας το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Ρώσος Λογοτέχνης.

Η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη άμεση, βοηθά στην γρήγορη εναλλαγή γεγονότων και τοποθεσιών και αναδεικνύει το υποκριτικό ταλέντο των ηθοποιών. Τα σκηνικά της Ζωής Μολυβδά Φαμέλη και τα κοστούμια της Διδώς Γκόγκου μας μεταφέρουν στην ατμόσφαιρα της εποχής ενώ πρέπει να γίνει ειδική μνεία και στην πρωτότυπη μουσική του Γιώργου Χριστιανάκη, που πλαισιώνει ιδανικά την παράσταση.

Είναι μια παράσταση άψογη σκηνοθετικά, με δυνατές ερμηνείες, που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, τον τοποθετεί στο κλίμα της εποχής και τελικά τον λυτρώνει με το αισιόδοξο τέλος.

Μην την χάσετε!

Την κριτική γράφει ο Σπύρος Σταθάτος

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Θεατρική διασκευή – Απόδοση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης

Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης

Σκηνικά: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Κοστούμια: Διδώ Γκόγκου

Κινησιολογία: Σεσίλ Μικρούτσικου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου

Φωτογραφίες / Trailer: Χρήστος Συμεωνίδης

Γραφιστική επιμέλεια: Δημήτρης Γκέλμπουρας @forbidden.designs