Βασίλης Γεωργιάδης Συγγραφέας – Ιστορικός
( Ήταν 10 Απριλίου του 1826,ξημε-
ρώνοντας των Βαΐων.Η φρουρά των Ελεύθερων Πολιορκημένων
του Μεσολογγίου πραγματο-
ποιούσε την Έξοδό της.)
Κυριακάδα και μια θλίψη με ορίζει
αν κι έχει η Πίστη μου ακόμα
ρίζες.Εγώ είδα,πάνωθέ μου,
ιριδιστό τον ουρανό.
Οι ψυχρήλατες λέξεις
των άφωνων όρθρων με
ακολουθούν.
Ασκηταριά νεοφανών Αγίων
παγωμένα και τρομαγμένα ως
να άλλαξε όψη όλος ο κόσμος,
στην Έξοδο των Αμώμων με
ευλογούν.Το χέρι της προσμονής
μου γατζωμένο , καταματωμένο
στην πρωϊνή αγριοτριανταφυλλιά
ρωτά: “-Τί μέρα ξημερώνει;..”
“-Μέρα Βαγιώνε ….,” απάντησε
σούμπιτο,το μινόρε της χλοολοής.
“-Δεν απεδήμησεν …δεν αποδημεί
το Θείον!..Δεν αποθνήσκει το
Πάτριον!…”
Εφτάχρωμες,τότες,λάμψεις
σοφισμάτων τ’ουρανού, με συνό-
δεψαν απ’το αμπελοτόπι του
διονυσιασμού, ως το δρόμο τον
ευθύ των Βαγιώνε, εκεί που
μόλις βάνανε φωτιά στο
μπαρούτι,ανίκητοι θριαμβευτές.
Όλη η γη στητό αυτί αγκρου-
μαζότανε το χτύπο τον αλαφρύ,
το ποδοβολητό του όνου που
πάνω του αγκέμιαστος έφτανε
ο Αρχοντογιός τ’Ουρανού με την
αεράτη βιολετιά,του σεμνού,
πουκαμίσα.
Σάλεψαν,τότενες,χείλη γιασεμιά
για να πουν πως κι αυτός από
κείνους τους ” Κλεισμένους της
Εξόδου” ήτανε, τους ήρωες του
Μεσολογγιού κι εγώ όσα
τραύματα είχα αποκομίσει της
ζωής, τα ξέπλυνα δαφνόφυλλα
έξω απ’το ορδί του οχτρού.
Άχραντος βγήκα αερινός και
καθάριος,με νου αγγέλου
ταπεινού ,να προϋπαντήσω
Μεσσία και Πατρίδα τη μέρα
των Βαγιώνε!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
“ΑΞΟΔΕΥΤΟ ΠΑΘΟΣ” 2023-2024
(Κατοχυρωμ.)
10.4.2024
