ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
«Ασπιρίνη»
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Κώστας Τσίρκας
Ο Χρήστος Μπότσης μας παρουσιάζει την «Ασπιρίνη» σε μουσική του Κώστα Τσίρκα και στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου!
Ένα τραγούδι, με το οποίο πρωτογνωρίσαμε την Νατάσσα Μποφίλιου το 2004, το αγαπήσαμε και τώρα ο νέος και ταλαντούχος ερμηνευτής Χρήστος Μπότσης μας το παρουσιάζει με τη δική του εκδοχή, με την ευφάνταστη ενορχήστρωση του Νίκου Μερτζάνου καθώς και την ατμοσφαιρική σκηνοθετική προσέγγιση στο video clip της Φαίδρας Νταϊόγλου!
Η «Ασπιρίνη» αποτελεί το δεύτερο promo single του επερχόμενου album του Χρήστου αφού έχει προηγηθεί το τραγούδι «Καινούργιοι άνθρωποι»,
ένα ντουέτο με τον Κώστα Μακεδόνα σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη
και μουσική του Γιώργου Κυριάκου.
Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν στο Studio Praxis
από τον Κώστα Παρίσση ενώ έπαιξαν μουσική οι Μανώλης Τόμπρος (τύμπανα), Κώστας Γερακέλης (μπαγλαμά και λαούτο)
και Κώστας Παρίσσης (ακουστικές κιθάρες και μπάσο)
Το νέο single του Χρήστου Μπότση «Ασπιρίνη» κυκλοφορεί από την Cobalt Music.
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ «Ασπιρίνη» ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΗΣ Cobalt Eclectic: ΕΔΩ
Στίχοι
Σαν παιδιά χωρίς γονείς όλοι εμείς
Μετά τις δώδεκα στα σπίτια μας γυρνάμε
Τόσοι φίλοι, συγγενείς κι όμως κανείς
Ένα τηλέφωνο να μάθει πώς περνάμε
Τα παιδιά που συναντώ, όταν θα βγω
Έχουν παράπονα που μοιάζουν στα δικά μου
Πίνουν, καπνίζουν κι αγαπούν όπως εγώ
Όμως κανένας τους δεν ήρθε πιο κοντά μου
Γι’ αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό
Να μετρηθώ με τη ζωή που μου ‘χει μείνει
Γι’ αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ
Θα νικηθώ μ’ έναν καφέ και μια ασπιρίνη
Σαν παιδιά χωρίς γονείς πόσο να πιεις
Να δεις διπλά όσα και μόνα τους πονάνε
Πόσα χρόνια ν’ αρνηθείς προτού τα δεις
Μπροστά στα μάτια σου χαμένα να περνάνε
Τα παιδιά που συναντώ μελαγχολούν
Βλέπουν το μέλλον σαν αγάπη που ‘χει αργήσει
Κάνουνε όνειρα τις νύχτες, όταν πιουν
Κι όμως κανείς τους δεν τολμάει να τα ζήσει
Γι’ αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ με το παράθυρο ανοιχτό
Να μετρηθώ με τη ζωή που μου ‘χει μείνει
Γι’ αυτό κι εγώ θα κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ
Θα νικηθώ μ’ έναν καφέ και μια ασπιρίνη
