Πώς μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία, ισότητα, ιδανικά, αξίες και πάνω απ’ όλα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Παιδιού, όταν υπάρχουν ακόμα ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν;
Ποιος δεν πονά για τα άστεγα παιδιά που λιμοκτονούν ή γι’ αυτά που στερούνται το σχολείο, το παιχνίδι, την ελευθερία λόγου και έκφρασης;
Ποιος δεν λυπάται για τα παιδιά που εργάζονται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, κάνοντας χειρωνακτικές δουλειές, πληγώνοντας τα χέρια τους χωρίς φροντίδα και ασφάλεια για την υγεία τους;
Ποιος δεν λυγίζει μπροστά στα παιδιά αυτά που γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης, κακοποίησης, σκληρότητας και βίας;
Ποιος δεν θρηνεί για τις αθώες ψυχές που με ζωγραφισμένο τον φόβο στα μάτια τους ακρωτηριάζονται ή πεθαίνουν από βόμβες, ενώ τα ουρλιαχτά τους αντιλαλούν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα;
Σταυρούλα Βενιέρη
Μην τηρώντας τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι σαν να σκοτώνουμε την ψυχή τους. Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν να αφυπνιστούμε όλοι!
Ας ενώσουμε τη φωνή μας για την προάσπιση και την τήρηση των Δικαιωμάτων τους ώστε να ακουστεί δυνατά σ’ ολόκληρο τον πλανήτη!
Ας ευαισθητοποιηθούμε κι ας κρατήσουμε τη σημαία της ανθρωπιάς, του σεβασμού και της αξιοπρέπειας ψηλά για κάθε παιδί!
Και ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά είναι η μόνη φωτεινή ελπίδα για το αύριο!
Ίσως δεν μπορούμε να κάνουμε όλο τον κόσμο να χαμογελάσει, τον κόσμο των παιδιών μας όμως, σίγουρα μπορούμε! Ας μην τους το στερήσουμε!
Σταυρούλα Βενιέρη
28.11.2023
