Η ΤΕΧΝΗ ΥΜΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Πριν λίγο καιρό η Ελληνορθόδοξη εκκλησία μας γιόρτασε τη Σωτήριο και λαμπροφορο Ανάσταση του Θεανθρώπου! Στο παρόν άρθρο θα δούμε πώς η Ανάσταση έχει εμπνεύσει την Τέχνη ανά τούς αιώνες.

Ξεκινάμε με την ποίηση.

” Που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα.

Γλυκειά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες όλοι, μικροί μεγάλοι, ετοιμαστείτε.

Μέσα στες εκκλησιές τες δαφνοφορες με το φώς της χαράς συμμαζωχτειτε”

( Απόσπασμα από τον” Λάμπρο”)

“… Ανοίγει ο τάφος. Γυρωθε πετάνε άγγελοι

Πέφτουν χάμου θαμπωμένοι αντιχριστοι,

Οι άγγελοι τραγουδανε•

Καθένας τους μιαν αρμονία υφαίνει

Κι ένα όνειρο…”

( Απόσπασμα από τους εφηβικους στίχους)

“… Δύο βήματα από την βρύση ο αδερφός της

Έσταζε το βρακί και το παγούρι του

– Χριστός Ανέστη, πώς περνάς, τι να περνούσε

Κόντευε χρόνο πεθαμένος.

Γύρισε να μας δεί κι εφεξε ο τόπος

Σαν κάποιος να μας φωτογράφιζε την νύχτα”.

.

Στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού δεν απεικονίζεται η Ανάσταση.

Ότι σώθηκε σε σαρκοφάγους στις κατακόμβες της Ρώμης ακολουθούν την ελληνιστική ζωγραφική. Απεικονίζεται όμως η Ανάσταση του Λαζάρου και όχι του Ιησού.

Στις αρχές του 6ου αιώνα γίνεται αναφορά στην Ανάσταση στο ναό του Αγίου Απολλιναρίου στη Ραβέννα. Οι μυροφόρες στέκονται μπροστά στον κενό τάφο του Χριστού, όπου ο άγγελος διακηρύσσει την Ανάσταση.

Μόνο τον 14ο αιώνα συναντούμε στη Δύση εικόνα της Ανάστασης, στο ναό του Αγίου Ανδρέα στην Φλωρεντία. Ο Γερμανός Ματίας Γκρυνεβαλτ στις αρχές του 15ου αιώνα εικόνισε την Ανάσταση και ο Ραφαήλ ήταν ο πρώτος που έδωσε μεγάλη ώθηση με το δικό του έργο.

Ακολούθησαν και άλλοι ζωγράφοι, άλλοτε σε εκκλησίες και άλλοτε σε εικαστικά έργα. Στα αριστουργήματα της δυτικής τέχνης συγκαταλέγεται η Ανάσταση του Ελ Γκρέκο και η Ανάσταση του Σαγκάλ.

Στη σύγχρονη τέχνη αξίζει να μνημονεύσουμε τα έργα με θέμα την Ανάσταση του πατρός Σταματίου Σκληρή, του Γιώργου Κόρδη και άλλων….