Γράφει ο Βασίλης Μαζωμένος
Δεν είναι μόνο η Γάζα και οι εικόνες των αποστεωμένων παιδιών που πεθαίνουν κάθε μέρα.
Δεν είναι μόνο οι αναπαραγόμενες εικόνες τις οποίες για χρόνια προβάλλουν τα ΜΜΕ από τις χώρες του τρίτου κόσμου με εξαθλιωμένα παιδιά – σκλάβους που έχουν υποστεί κάθε κακοποίηση που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος.
Δεν είναι μόνο οι επιπτώσεις της πατριαρχίας και η ψυχολογική χειραγώγηση των παιδιών, που δεν έχουν που να πουν τον πόνο τους παρά μόνο στα φιλαράκια τους, αν έχουν.
Τώρα έχουμε και τις συνεχείς παιδοκτονίες. Γονείς, ανίκανοι να φέρουν αυτήν την ιερή ιδιότητα, σκοτώνουν καθημερινά τα παιδιά τους. Πόση αρρώστια κρύβεται πίσω από αυτά τα εγκλήματα;
Πόση κατάρρευση θα υποστεί ακόμα ο κοινωνικός ιστός; Τα παιδιά είναι πλέον ο στόχος μιας άρρωστης κοινωνίας και ενός πολιτισμού, του δυτικού, που δεν εμπνέει πια και δεν προτάσσει τις ανθρωπιστικές του αρχές, γιατί έχει βυθιστεί στην αναπαραγωγή της βίας.
Ένα γαϊτανάκι αίματος που ξεκινά από τις εικόνες του κινηματογράφου και των σειρών και συνεχίζεται με αναπαραστάσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών.
Τα παιδιά, το τρυφερό μας μέλλον, πεθαίνουν από άρρωστους ενήλικες που λιμνάζουν στο αρρωστημένο παρόν τους.
Τα παιδιά και τα μάτια μας….
Βασίλης Μαζωμένος
Σκηνοθέτης
27.7.2025
