ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΘΑ ΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΤΑΛΕΝΤΟ ΝΑ ΠΑΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Σήμερα θα ασχοληθώ με μια συγκεκριμένη κατηγορία καλλιτεχνών. Τους ¨επώνυμους¨, τους διάσημους. Αυτούς που τους βλέπεις  στην τηλεόραση, στο θέατρο, στο σινεμά και τους θαυμάζεις για το πώς σκέφτονται και πώς τα βάζουν πολλές φορές με το σύστημα. Έχεις ανάγκη να πας σε ένα θέατρο, ένα σινεμά ή μια μουσική σκηνή και να ταυτιστείς μαζί τους. Πιστεύεις ότι είναι «σαν και εσένα». Άνθρωποι καθημερινοί  μεν,  λαοπρόβλητοι δε. Όταν ακούς να μιλάνε και για τα κακώς κείμενα της πολιτικής, ε τότε είναι που λες: «δικός μας είναι αυτός» .

Κι όμως, φίλες και φίλοι. Όλα αυτά πολλές φορές (όχι πάντα ευτυχώς) είναι ένα καλοστημένο θέατρο. Σκεφτείτε για παράδειγμα, πόσοι από αυτούς τους ¨καλλιτέχνες” έχουν βοηθήσει ένα νέο παιδί με οράματα να πετύχει το στόχο του; Δεν κάνεις καλό μόνο όταν βοηθάς (παρουσία ή όχι καναλιών) έναν φτωχό ή έναν άστεγο. Αυτό το κάνουν, λίγο-πολύ, όλοι.

Περιμένω από εσένα, τον ευαισθητοποιημένο καλλιτέχνη, να στηρίξεις την νέα γενιά. Τον άνθρωπο που έχει όραμα και θέλει να δουλέψει αλλά δεν έχει «βύσμα» κύριε σεναριογράφε, κύριε τραγουδιστά ή τέλος πάντων οποίος φτασμένος καλλιτέχνης είσαι.

Θεωρείτε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας είναι προσεγγίσιμοι στο κοινό; Όχι βέβαια. Εδώ υπάρχουν κάποιοι που ενοχλούνται όταν πας σε ένα καμαρίνι να τους εκφράσεις τον θαυμασμό σου, γιατί ισχυρίζονται ότι είναι κουρασμένοι. Άλλοι ενοχλούνται, αν πας να τους μιλήσεις τυχαία στο δρόμο. Γιατί; Επειδή είναι καλλιτέχνες, πρέπει να είναι και απρόσιτοι;  Εργαζόμενοι είναι και αυτοί, όπως όλοι μας. Το ότι έχουν ένα ταλέντο πρέπει να τους κάνει ευγνώμονες πρώτα στο Θεό (που τους το έδωσε) και έπειτα στο κοινό που το αναγνώρισε.

Ρωτήστε τους για παράδειγμα, αν θέλουν να στηρίξουν έναν νέο, άσημο αλλά με ταλέντο, συνάδερφο τους αν δεν είναι ο γιος του τάδε ή η φιλενάδα του άλλου; Κοινώς αν είναι “της παρέας” . Έτσι λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα.

Που είναι λοιπόν η καλή (από το αρχαίο ελληνικό ¨κάλλος¨) τέχνη; Που είναι η ευγένεια ψυχής; Όλα στο βωμό του κέρδους και του «βύσματος»;

Όλα αυτά δεν περιμένατε βέβαια εμένα για να τα μάθετε. Ειδικά όσοι είστε του χώρου, ξέρετε πολύ καλά τι λέω.

Αλλά τουλάχιστον μην βγαίνετε περίλυποι όταν τα εκάστοτε αιτήματα σας δεν γίνονται δεκτά από τους πολιτικούς. Είπαμε, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Και τι να κάνουμε υπάρχουν και μεγαλύτερα ψάρια από εσάς.

Ίσως για να σας θυμίσουν ότι πρέπει να μην συμπεριφέρεστε με έπαρση, σε όσους θεωρείτε “κατώτερους” από εσάς, αλλά αντίθετα να βοηθάτε. Έτσι θα πάει και η τέχνη μπροστά.

Φιλικά

ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΘΑΤΟΣ

Δημοσιογράφος, μέλος της επιτροπής φίλων Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος