Είναι γεγονός ότι έχουμε μπει σε περίοδο προεκλογικών διαδικασιών, έχουν ξεκινήσει να στήνονται νέα σχήματα, μέσα από διάφορα «οχήματα». Διενεργούνται δημοσκοπήσεις προκειμένου να μετρηθούν οι αντιδράσεις των πολιτών, να εντοπιστούν οι αδυναμίες και να χαραχθούν στρατηγικές προώθησης προσώπων και παρατάξεων. Πέραν του χρόνου που απαιτείται για να δημιουργηθούν νέα σχήματα, είναι και επακόλουθο της, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, απογοητευτικής εικόνας της δημοτικής αρχής που δήλωνε την απόλυτη αν-ικανότητα και αν-ετοιμότητα της να αλλάξει την κατάσταση και την εικόνα του Δήμου Διονύσου.
Δυστυχώς το ενεργό πολιτικό δυναμικό, όχι στη πλειονότητα του, είναι εγκλωβισμένο σε ποικίλα συμφέροντα, σε πολιτικές αδιέξοδων συμπλεύσεων, σε ανταγωνισμούς ισχύος αλλά και ταυτότητας. Εφαρμόζει και υπηρετεί είτε ενεργά και εν γνώση του, είτε παθητικά και εν αγνοία του, το μοντέλο του διαίρει και βασίλευε με αποτέλεσμα να κάνουν «κουμάντο» πάντα οι επιτήδειοι.
Μία αναμόχλευση στη μνήμη της κοινής μας απαρχής και εξέλιξης στο Καλλικρατικό μοντέλο θα φέρει στην επιφάνεια τις ίντριγκες και τις «δύσοσμες» συμφωνίες για την κατάληψη της εξουσίας από τον έναν και όχι από τον άλλο ή καλύτερα από τους μεν και όχι τους δε. Είναι μια περίοδος που πρέπει να θυμηθούν οι πρωταγωνιστές και οι κομπάρσοι του τότε, αλλά και να συνεκτιμήσουν οι εκκολαπτόμενοι είτε είναι διεκδικητές της εξουσίας είτε υπηρέτες της ουσίας δηλαδή του τόπου και των ανθρώπων του.
Είναι σπουδαίο να είσαι συνεπής και ειλικρινής στις αρχές σου και να συναισθάνεσαι τι σημαίνει να ομολογείς συνεργασία, διαφάνεια, ευθύνη και όχι να υπερασπίζεσαι παγιωμένες πολιτικές συνήθειες και πρακτικές εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων και ημετέρων.
Σε μια εποχή κατά την οποία οι διαιρέσεις, οι παγιωμένες καχυποψίες, οι προσωπικές συμφεροντολογικές επιδιώξεις και οι κομματικές απομονώσεις μοιάζουν ανυπέρβλητες, οι πολίτες απαιτούν το παρελθόν να λειτουργεί ως υπενθύμιση των κακών και της χαμένης ομόνοιας και να μπορέσει να ενεργοποιήσει συνειδήσεις για ένα ελπιδοφόρο μέλλον
Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν οι παρατάξεις που υπάρχουν αν μπορούν να συνεργαστούν, να συμπλεύσουν , οι αν χρειάζονται να γίνουν νέες. Αλλά, αν οι άνθρωποι που τις απαρτίζουν και τις «διακονούν» από θέσεις πολιτικής ευθύνης είναι ικανοί και μπορούν να υπερβούν τον εγωκεντρισμό τους.
Η ενότητα και η ομόνοια που φέρνει την αποτελεσματικότητα δεν εξασφαλίζεται μόνο με καταστατικά και συμφωνητικά. Δεν είναι αποτέλεσμα διαδικασιών, στρατηγικής και διπλωματίας. Είναι καρπός κοινωνικής ενσυναίσθησης, σχέσεων εμπιστοσύνης, τρόπου συμπεριφοράς, σεβασμού της κοινωνίας, αγώνας υπέρβασης, ειλικρινών και ανιδιοτελών προθέσεων. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, όσα κι αν ειπωθούν, όσες εκδηλώσεις κι αν οργανωθούν, δεν θα αλλάξει τίποτε. Θα συνεχίσουμε να μνημονεύουμε την ίδια επιθυμία για ένα καλύτερο Δήμο και να ζούμε σαν ξένοι σε έναν Δήμο που δεν θα μας τιμά.
Κωστής Δ, Κουριδάκης
Επικεφαλής ΕΥΠΟΛΙΣ
