Η αγαπημένη και άκρως επιτυχημένη ενότητα προβολών Fundamentals of Cinema: Love Is Strange συνεχίζει το καθιερωμένο ραντεβού της στην Αθήνα και τον κινηματογράφο Δαναό. Αυτή τη φορά παρουσιάζει, την Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου (20:00), τα αξέχαστα Μαθήματα πιάνου (Piano, 1993) της Τζέιν Κάμπιον, ένα από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα των κινηματογραφικών ’90s.
Μία από τις πιο σπαρακτικές, ανορθόδοξες και στοιχειωτικές ιστορίες αγάπης που έχουμε δει ποτέ στη μεγάλη οθόνη, τα Μαθήματα πιάνου απέσπασαν τρία βραβεία Όσκαρ (Α΄ Γυναικείου Ρόλου για τη Χόλι Χάντερ, Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την Άννα Πάκουιν και Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για την Κάμπιον), κερδίζοντας παράλληλα τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Μάλιστα, η συγκεκριμένη βράβευση απέκτησε ιστορική σημασία, καθώς η Τζέιν Κάμπιον έγινε η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του Φεστιβάλ των Καννών (46 ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυση και έναρξή του!) που βραβεύτηκε με την ύψιστη διάκριση.
Με βασικές πηγές έμπνευσης –σύμφωνα με την ίδια τη σκηνοθέτιδα– τα μυθιστορήματα Ανεμοδαρμένα ύψη της Έμιλι Μπροντέ και Η βασίλισσα της Αφρικής του Σέσιλ Σκοτ Φόρεστερ και βασικό εφόδιο τις συνταρακτικές ερμηνείες σε όλους τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η ταινία της Κάμπιον μάς βυθίζει ολοκληρωτικά στο ακατάληπτο μυστήριο της ερωτικής επιθυμίας. Μέσα από το ευφυές και συναρπαστικό εύρημα της επιλεκτικής αλαλίας της κεντρικής πρωταγωνίστριας, τα Μαθήματα πιάνου μάς μεταφέρουν στην επικράτεια του α-λογου, εκεί όπου η γλώσσα και οι λέξεις υποχωρούν μπροστά στη σαρωτική ορμή της μουσικής και του ερωτικού πάθους.
Με συμπληρωματικά θέλγητρα την αλλόκοσμη μουσική του Μάικλ Νάιμαν, αλλά και μια εκθαμβωτική φωτογραφία τυλιγμένη στην υγρασία και στην ομίχλη ενός τοπίου που θυμίζει ονειρικό μη-τόπο, τα Μαθήματα πιάνου ταξιδεύουν από τη σιγή του τραύματος στη σιωπή της γαλήνης, με ενδιάμεσο σταθμό τη λυτρωτική δύναμη της μουσικής. Στο πίσω φόντο μιας πλοκής όπου συνυπάρχουν ο λυρισμός και η σκληρότητα, αναδύονται οι απόηχοι μιας άγριας εποχής – η καταπίεση των γυναικών από έναν πατριαρχικό κόσμο και τα κατάλοιπα της αποικιοκρατίας συνενώνονται και σμιλεύονται. Πάνω απ’ όλα, ίσως τα Μαθήματα πιάνου μάς υπενθυμίζουν μια οικουμενική και διαχρονική αλήθεια: ο έρωτας –τουλάχιστον στην απόλυτη μορφή του– κινείται πέρα από την επικράτεια του Καλού και του Κακού, μακριά από τα στεγανά και τους ορισμούς κάθε συμβατικής ηθικής. |
