Έξω το σκοτάδι έχει απλωθεί για τα καλά στον ουρανό .Ρίχνω μια γρήγορη ματιά στο ρολόι .Η ώρα πλησιάζει 12 μμ η ώρα που συνήθιζα να βγαίνω στην βεράντα του πατρικού σπιτιού μου στην Αμμόχωστο μου .
Παίρνω βαθιές ανάσες ,κλείνω τα μάτια μου όπως μου αρέσει πάντα να κάνω.
Το κρύο για μια στιγμή το νοιώθω να μου διαπερνάει το κορμί .Όμως μόνο για μια στιγμή, γιατί ήρθες εσύ και με τύλιξες μέσα στην ζεστή αγκαλιά σου την ευωδιασμένη από των μοσχομυρισμένων λεμονανθών και πορτοκαλανθών των πράσινων περιβολιών σου .
Κλείνω τα μάτια και παίρνω βαθιές ανάσες και αυτή η μεθυστική μυρωδιά από το φούλι πόσο με ταξιδεύει κοντά σου.Ένα μαγευτικό συνταίριασμα από λουλουδιασμένες μυρωδιές,ένα νοσταλικό αρωματισμένο ταξίδι στην γειτονιά μου .
Μια ευχάριστη βραδυνή επίσκεψη 50χρόνων .Ανοίγω διάπλατα τις ξύλινες πόρτες με τα μικρά φιλαράκια και το πράσινο χρώμα του μπαλκονιού για να υποδεχθώ τις μυρωδιές της γειτονιάς μου . Άνοιξα την αγκαλιά μου και γέμισα το κορμί μου από τις μυρωδιές τους και τότε πρόσεξα ότι δεν με επισκέφτηκαν μόνες τους, ωχ θεέ μου τι χαρά για μένα, ολόκληρη η γειτονιά μου,οι φίλοι μου, οι γειτόνισσες μου να με κοιτάζουν με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη να προχωρούν να με αγκαλιάζουν και να προχωρούν στο σαλόνι του σπιτιού μου όπως τότε.
Βούρκωσα από χαρά .Η αγαπημένη μου Κυρία Λούλα η γειτόνισσα η καλύτερη φίλη της μητέρας μου και η δεύτερη για μένα μάνα. Δίπλα δίπλα τα σπίτια μας.Οι αυλές μας χωρίζονταν με ένα μικρό καγκελάκι που όμως αποφάσισαν οι αγαπημένες φίλες να το βγάλουν για να μην της εμποδίζει τίποτα όταν μπαινόβγαιναν η μία στο σπίτι της άλλης για βοήθεια αλλά και για την απόλαυση για το καφεδάκι τους στις λουλουδιασμένες και μυρωμένες αυλές των σπιτιών μας. Το αγιόκλημα και το γιασεμί, το φούλι και ο βασιλικός συνταίριασμα μεθυστικών ευωδιών .
Όλη γειτονιά εδώ με γιασεμιά λευκά περασμένα με την άσπρη κλωστή όπως κάναμε τότε στον λαιμό τους ,στα χέρια και στεφάνια στα μαλλιά. Προχώρησαν σε εμένα , με αγκάλιασαν και με μια κίνηση όλοι τους μου στόλισαν τα χέρια με γιασεμιά .Αναδύθηκε μεμιάς και τύλιξε το κορμί η αιθέρια μυρωδιά τους ,η μυρωδιά της οδού Ευρυδίκης η όμορφη γειτονιά της Αμμοχώστου.
Έκλεισα τα μάτια μου και όταν τα άνοιξα δεν ήταν πια κοντά μου ,πόνεσα και η πρώτη κίνηση που έκανα ήταν να κοιτάξω κοίταξα ψηλά στον ουρανό μας . Τότε τους είδα όλους χαρούμενους ,να μου κουνάνε τα χέρια τους και όσο πιο ψηλά ανέβαιναν έχαναν την ανθρώπινη μορφή τους και γίνονταν αστέρια .Έτριβα τα μάτια μου άν ήταν όνειρο ή αλήθεια Ένα θαύμα συντελείται μπροστά μου και εγώ θαμπώθηκα με αυτό ,βλέποντας το κάθε αστέρι την θέση του στον ουρανό μας .Η σελήνη λαμπερή μέσα στο αραχνούφαντο ασημί πέπλο της στέκεται και αυτή ανάμεσα τους χαμογελαστή ,πανέμορφη σκύβει και κάτι τους σιγοψυθυρίζει .Δεν περίμενα πολύ και τότε κατάλαβα ήταν τα δικά μου αστέρια οι δικοί μου αγαπημένοι που με προσέχουν από εκεί ψηλά και η σελήνη η βασίλισσα τους αυτή που άνοιξε το βασιλικό πέπλο της και τα σκέπασε για να επουλώσει τις πληγές που τους προκάλεσαν στην γη .Είναι στο φιλόξενο στο δικό της βασίλειο πια της μέχρι να ανταμώσουμε πάλι όλοι μαζί στην δική μας παραδεισένια γη .
Μα τι σκέφτομαι πάλι ,τι ονειροπολώ ,τα έχω χάσει πια ;Είναι τόσο μεγάλη αυτή η κρυφή επιθυμία να βρεθώ ξανά κοντά τους και άρχισα να τρελαίνομαι;
Και αυτή η έλξη της μαγικής σελήνης τι δύναμη είναι αυτή που ασκεί στο κορμί μου;στην ψυχή και στην καρδιά;Μια δύναμη να συνεχίσω και να ελπίζω ότι δεν χάθηκαν όλα ;
Έμεινα για λίγο ακόμα εκεί ακίνητη και με τον νου να ταξιδεύει μέχρι που αποφάσισα να μπω μέσα και να κλείσω πίσω μου την μπαλκονόπορτα .
Χώθηκα στην βαθιά πολυθρόνα μου και οι σκέψεις πάλι πίσω, και σε όλα αυτά τα λόγια και τα έργα που δεν έγιναν 50χρόνια τώρα.
Συνομιλίες ,απειλές ,σκάνδαλα, τρομοκρατία ,νεκροί και αγνοούμενοι ήρωες .
Οδοφράγματα να ανοίγουν λόγω τάχα καλής θελήσεως από το προδομένο νησί και ο Τούρκος Εισβολέας να τρίβει τα χέρια του που κατάφερε ακόμα μια φορά αυτό που επεδίωκε 50χρόνια. Προσκύνημα πολιτικών χωρίς να πουν λέξη. Να μην σηκώσουν ποτέ το ανάστημα στον Τούρκο Κατακτητή και στους ξένους φίλους, παρά μόνο να γεμίζουν ψεύτικα λόγια, και υποσχέσεις που δεν θα τηρηθούν ποτέ στο λαό και αν τυχόν τολμήσει κάποιος να τους αντισταθεί αρχίζουν και οι απειλές, οι τιμωρίες .
Ερωτήσεις και απαντήσεις στον εαυτό μου. Ναι ξέρω ότι μπορεί να χάθηκαν οι αρχηγοί και να θυμώνω πολύ,να πληρώνομαι όμως δεν μπορεί, δεν γίνεται ένα θαύμα έζησα απόψε και δεν γίνεται να χάσω τον δρόμο, όχι υπάρχει ελπίδα γιατί υπάρχουν τα αστέρια οι δικοί μας άνθρωποι οι ήρωες μας που μας προστατεύουν και μας οδηγούν.
Είναι εδώ μαζί μας και ξέρουν ότι δεν θα παραιτηθούμε και θα είμαστε εμείς που θα καταγράψουμε την Αλήθεια και η γη μας δεν θα ξεχαστεί γιατί αυτή η γη είναι μόνο Ελληνική και δική μας .
Μαρία Ιωάννου-Φίλη
