Το Συμβούλιο έκανε σήμερα ένα αποφασιστικό βήμα προς τον εκσυγχρονισμό του εγχειριδίου κανόνων της ΕΕ για το άσυλο και τη μετανάστευση. Συμφώνησε σε διαπραγματευτική θέση σχετικά με τον κανονισμό για τη διαδικασία ασύλου και τον κανονισμό για τη διαχείριση του ασύλου και της μετανάστευσης. Η θέση αυτή θα αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων της Προεδρίας του Συμβουλίου με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Maria Malmer Stenergard
Κανένα κράτος μέλος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο του τις προκλήσεις της μετανάστευσης. Οι χώρες πρώτης γραμμής χρειάζονται την αλληλεγγύη μας. Και όλα τα κράτη μέλη πρέπει να μπορούν να βασίζονται στην υπεύθυνη τήρηση του συμφωνηθέντος κανόνα. Είμαι πολύ χαρούμενος που σε αυτή τη βάση συμφωνήσαμε για τη διαπραγματευτική μας θέση.
Maria Malmer Stenergard, Υπουργός Μετανάστευσης της Σουηδίας
Εξορθολογισμός της διαδικασίας ασύλου
Ο κανονισμός για τη διαδικασία ασύλου (APR) θεσπίζει μια κοινή διαδικασία σε ολόκληρη την ΕΕ την οποία τα κράτη μέλη πρέπει να ακολουθούν όταν οι άνθρωποι αναζητούν διεθνή προστασία. Εξορθολογίζει τις διαδικαστικές ρυθμίσεις (π.χ. τη διάρκεια της διαδικασίας) και θέτει πρότυπα για τα δικαιώματα του αιτούντος άσυλο (π.χ. του παρέχεται η υπηρεσία διερμηνέα ή έχει το δικαίωμα σε νομική συνδρομή και εκπροσώπηση).
Ο κανονισμός αποσκοπεί επίσης να αποτρέψει την κατάχρηση του συστήματος ορίζοντας σαφείς υποχρεώσεις για τους αιτούντες να συνεργάζονται με τις αρχές καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας.
Συνοριακές διαδικασίες
Το APR εισάγει επίσης υποχρεωτικές διαδικασίες στα σύνορα, με σκοπό να αξιολογηθεί γρήγορα στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ εάν οι αιτήσεις είναι αβάσιμες ή απαράδεκτες . Τα άτομα που υπόκεινται στη διαδικασία ασύλου στα σύνορα δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στην επικράτεια του κράτους μέλους.
Η διαδικασία των συνόρων θα ισχύει όταν ένας αιτών άσυλο υποβάλλει αίτηση σε σημείο διέλευσης των εξωτερικών συνόρων, μετά από σύλληψη σε σχέση με παράνομη διέλευση συνόρων και μετά από αποβίβαση μετά από επιχείρηση έρευνας και διάσωσης. Η διαδικασία είναι υποχρεωτική για τα κράτη μέλη εάν ο αιτών αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια ή τη δημόσια τάξη, έχει παραπλανήσει τις αρχές με ψευδείς πληροφορίες ή αποκρύπτοντας πληροφορίες και εάν ο αιτών έχει υπηκοότητα με ποσοστό αναγνώρισης κάτω του 20%.
Η συνολική διάρκεια της διαδικασίας ασύλου και επιστροφής στα σύνορα δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 6 μήνες.
Επαρκής χωρητικότητα
Για τη διενέργεια συνοριακών διαδικασιών, τα κράτη μέλη πρέπει να δημιουργήσουν επαρκή ικανότητα , όσον αφορά την υποδοχή και τους ανθρώπινους πόρους, που απαιτείται να εξετάζουν ανά πάσα στιγμή έναν προσδιορισμένο αριθμό αιτήσεων και να επιβάλλουν τις αποφάσεις επιστροφής.
Σε επίπεδο ΕΕ, αυτή η επαρκής χωρητικότητα είναι 30 000. Η επαρκής χωρητικότητα κάθε κράτους μέλους θα καθοριστεί με βάση έναν τύπο που θα λαμβάνει υπόψη τον αριθμό των παράτυπων συνοριακών διελεύσεων και των αρνήσεων εισόδου σε περίοδο τριών ετών.
Τροποποίηση των κανόνων του Δουβλίνου
Ο κανονισμός διαχείρισης ασύλου και μετανάστευσης (AMMR) θα πρέπει να αντικαταστήσει , αφού συμφωνηθεί, τον ισχύοντα κανονισμό του Δουβλίνου . Το Δουβλίνο θέτει κανόνες που καθορίζουν ποιο κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου. Το AMMR θα εξορθολογίσει αυτούς τους κανόνες και θα συντομεύσει τα χρονικά όρια. Για παράδειγμα, η τρέχουσα πολύπλοκη διαδικασία ανάληψης που αποσκοπεί στη μεταφορά ενός αιτούντος πίσω στο κράτος μέλος που είναι υπεύθυνο για την αίτησή του/της θα αντικατασταθεί από μια απλή ειδοποίηση ανάληψης
Νέος μηχανισμός αλληλεγγύης
Για να εξισορροπηθεί το τρέχον σύστημα σύμφωνα με το οποίο μερικά κράτη μέλη είναι υπεύθυνα για τη συντριπτική πλειονότητα των αιτήσεων ασύλου, προτείνεται ένας νέος μηχανισμός αλληλεγγύης που είναι απλός, προβλέψιμος και εφαρμόσιμος. Οι νέοι κανόνες συνδυάζουν την υποχρεωτική αλληλεγγύη με την ευελιξία για τα κράτη μέλη όσον αφορά την επιλογή των επιμέρους συνεισφορών. Αυτές οι συνεισφορές περιλαμβάνουν μετεγκατάσταση, οικονομικές συνεισφορές ή εναλλακτικά μέτρα αλληλεγγύης, όπως η ανάπτυξη προσωπικού ή μέτρα που επικεντρώνονται στην ανάπτυξη ικανοτήτων. Τα κράτη μέλη έχουν πλήρη διακριτική ευχέρεια ως προς το είδος της αλληλεγγύης που προσφέρουν. Κανένα κράτος μέλος δεν θα υποχρεωθεί ποτέ να πραγματοποιήσει μετεγκαταστάσεις.
Θα υπάρχει ένας ελάχιστος ετήσιος αριθμός για μετεγκαταστάσεις από κράτη μέλη όπου τα περισσότερα άτομα εισέρχονται στην ΕΕ σε κράτη μέλη λιγότερο εκτεθειμένα σε τέτοιες αφίξεις. Ο αριθμός αυτός ορίζεται σε 30.000, ενώ ο ελάχιστος ετήσιος αριθμός οικονομικών συνεισφορών θα καθοριστεί σε 20.000 ευρώ ανά μετεγκατάσταση. Τα ποσά αυτά μπορούν να αυξηθούν όπου χρειάζεται και θα ληφθούν επίσης υπόψη καταστάσεις όπου δεν προβλέπεται ανάγκη αλληλεγγύης σε ένα δεδομένο έτος.
Προκειμένου να αντισταθμιστεί ένας πιθανώς ανεπαρκής αριθμός δεσμευμένων μετεγκαταστάσεων, θα διατίθενται αντισταθμίσεις ευθύνης ως μέτρο αλληλεγγύης δεύτερου επιπέδου, υπέρ των κρατών μελών που επωφελούνται από την αλληλεγγύη. Αυτό σημαίνει ότι το συνεισφέρον κράτος μέλος θα αναλάβει την ευθύνη για την εξέταση αιτήματος ασύλου από άτομα που υπό κανονικές συνθήκες θα υπόκεινται σε μεταφορά στο υπεύθυνο κράτος μέλος (ωφελούμενο κράτος μέλος). Αυτό το καθεστώς θα καταστεί υποχρεωτικό εάν οι δεσμεύσεις μετεγκατάστασης υπολείπονται του 60% των συνολικών αναγκών που εντόπισε το Συμβούλιο για το συγκεκριμένο έτος ή δεν φτάσουν τον αριθμό που ορίζεται στον κανονισμό (30 000).
Πρόληψη κατάχρησης και δευτερογενών μετακινήσεων
Το AMMR περιέχει επίσης μέτρα που στοχεύουν στην πρόληψη της κακοποίησης από τον αιτούντα άσυλο και στην αποφυγή δευτερευουσών μετακινήσεων (όταν ένας μετανάστης μετακινείται από τη χώρα στην οποία έφτασε για πρώτη φορά για να αναζητήσει προστασία ή μόνιμη επανεγκατάσταση αλλού). Ο κανονισμός, για παράδειγμα, ορίζει υποχρεώσεις για τους αιτούντες άσυλο να υποβάλλουν αίτηση στα κράτη μέλη της πρώτης εισόδου ή της νόμιμης διαμονής. Αποθαρρύνει τις δευτερεύουσες μετακινήσεις περιορίζοντας τις δυνατότητες παύσης ή μετατόπισης ευθύνης μεταξύ των κρατών μελών και έτσι μειώνει τις δυνατότητες του αιτούντος να επιλέξει το κράτος μέλος στο οποίο υποβάλλει την αξίωσή του.
Ενώ ο νέος κανονισμός θα πρέπει να διατηρήσει τους βασικούς κανόνες για τον καθορισμό της ευθύνης, τα συμφωνηθέντα μέτρα περιλαμβάνουν τροποποιημένα χρονικά όρια για τη διάρκειά του:
- το κράτος μέλος της πρώτης εισόδου θα είναι υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου για διάρκεια δύο ετών
- όταν μια χώρα θέλει να μεταφέρει ένα άτομο στο κράτος μέλος που είναι στην πραγματικότητα υπεύθυνο για τον μετανάστη και αυτό το άτομο διαφεύγει (π.χ. όταν ο μετανάστης κρύβεται για να αποφύγει τη μεταφορά), η ευθύνη μετατίθεται στο κράτος μέλος που μεταφέρει μετά από τρία χρόνια
- Εάν ένα κράτος μέλος απορρίψει έναν αιτούντα στη συνοριακή διαδικασία, η ευθύνη του για το άτομο αυτό θα λήξει μετά από 15 μήνες (σε περίπτωση ανανέωσης της αίτησης)
Ιστορικό και επόμενα βήματα
Και οι δύο νομοθετικές πράξεις για τις οποίες το Συμβούλιο κατέληξε σε γενική προσέγγιση αποτελούν μέρος του συμφώνου για τη μετανάστευση και το άσυλο, το οποίο αποτελείται από ένα σύνολο προτάσεων για τη μεταρρύθμιση των κανόνων της ΕΕ για τη μετανάστευση και το άσυλο. Αυτό το Νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο από τις 23 Σεπτεμβρίου 2020 συνοδεύτηκε από μια σειρά νομοθετικών προτάσεων. Μεταξύ αυτών, κανονισμός διαχείρισης ασύλου και μετανάστευσης και τροποποίηση της πρότασης από το 2016 για κανονισμό διαδικασίας ασύλου.
9.8.2023
