Περπατήσαμε οι 4 συμμαθήτριες – φίλες χτες στην Πλάκα για ένα σημαντικό λόγο.

Να μπούμε στο όμορφο αρχοντικό που στεγάζει το λογοτεχνικό και προσωπικό αρχείο του παγκόσμιου Καβάφη και να ζήσουμε την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία έζησε και δημιούργησε τα υπέροχα ποιήματά του στην Αλεξάνδρεια.

Χτες (29 Απριλίου) ήταν και η ημερομηνία γέννησης και θανάτου του.

Είδαμε χειρόγραφα ποιημάτων του, συλλογή επιστολών, φωτογραφίες, τόμους βιβλίων, προσωπογραφίες, διακοσμητικά αντικείμενα και έργα τέχνης, όλα αυθεντικά εκθέματα εκτός από τα γυαλιά και τη μάσκα του.

Οι πινελιές θεατρικότητας και μυσταγωγίας απέδιδαν ακριβώς το καβαφικό σύμπαν.

Φεύγοντας σκεπτόμουν πόσο ο καβαφικός λόγος τελικά μιλά στην ψυχή κάθε ανθρώπου δίχως να γνωρίζει σύνορα, όρια, προκαταλήψεις και εποχές.

Και ασυνείδητα ψέλλισα “Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος/ αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει” από το λατρεμένο “Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον”