Διάβασα και πάλι τον λόγο και την αφορμή καθιέρωσης της μέρας αυτής,στην αρχή του περασμένου αιώνα ,που ήταν το ζήτημα των δικαιωμάτων των γυναικών, στις καλύτερες συνθήκες δουλειάς τους και στην συμμετοχή τους στα κοινά με το δικαίωμα ψήφου .
Το 1977 “λεει” η πληροφοριακή διαδικτυακή πηγή,”θεσμοθετήθηκε από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών.”
Αναδρομής μου ,το εγκώμιο ,τώρα ..
Οσο ήμουν μικρή , ιδέα δεν είχα περί αυτών και ούτε στα οικογενειακά περιβάλλοντα , γινόταν αναφορά ,μια και τότε η επιβίωση ήταν πρότερη και όλα τ΄άλλα ,για τις ίδιες τις γυναίκες ,οι οποίες ήταν στην πλειονότητα τους, χωρίς μορφώσεις και πολλά “γράμματα” , έρχονταν δεύτερα και επουσιώδη και κυρίως σε όσες εμαθαν , νάναι κάτω απο τη πειθαρχία και την υπακοή κανόνων, γονιών ,όχι μόνο πατεράδων ,αλλα και μανάδων και αδελφών και συγγενών ,που συγκατοικούσαν και οι νόμοι ,οι άγραφοι, κυριαρχούσαν .
Εβλεπα γυναίκες να υπομένουν και μάνες και πεθερές και αφεντικά και των δύο φύλων και ήταν μετρημένες αυτές ,που θα διεκδικούσαν τα σωστά και δίκαια τους.
Μάλιστα πολλές ,εναντιώνονταν και σε όσες είχαν το σθένος των αντιρρήσεων και των ενστάσεων και τις θεωρούσαν αυθάδεις και γλωσσούδες ,ίσως και περισσότερο απο πολλούς άνδρες,οι οποίοι μπορεί και νάβλεπαν τα δικαιωματικά τους ,αλλά μη και θεωρηθούν απο ομόφυλους τους “ζυμάρια για πλάσιμο ” στα χέρια των γυναικών , ΄έκαναν το κορόιδο.
Οταν πήγα στο Γυμνάσιο ,στην πέμπτη τάξη ,του τότε εξαταξίου Θηλέων Καβάλας, είχαμε μια καθηγήτρια φιλόλογο ,μια φωτισμένη εκπαιδευτικό,που καμμιά συμμαθήτρια μου, δεν θα ξεχάσει ποτέ και μεχρι τώρα , ώρα της καλή, την μελετάμε με σεβασμό απεριόριστο ,η οποία μας έδωσε φώτα ,σε πολλά πράγματα που ειχαμε σκοτάδι ,λόγω και μικρής ηλικιας και απειρίας μας .
Η κυρία μας , η Χρυσούλα Ζιώγα Πετρίδου ,μας παρότρυνε ,ανάμεσα σε πολλά και βοηθητικά για τα τότε παρόντα μας και για τα απώτερα μας μέλλοντα, για κάτι που η σπουδαιότητα του συνειδητοποιήθηκε,μεγαλώνοντας , με την εξης φράση:
“ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ”
Αυτά της τα λόγια και σήμερα ,περισσότερο απο σαράντα χρόνια μετα, ειναι στο μυαλό μου , αυτή τη μέρα ,που δυστυχώς πολλές απο μας , θα βγουν ,σαν να έχουν αποδράσει απο φυλακές και θα γλεντήσουν και με έκτροπα που προσωπικά με κάνουν να θλίβομαι,αλλα σέβομαι και το δικαίωμα της βούλησης τους.
Γυναίκες ,ας αγωνιστούμε απο τους μικρούς διαθέσιμους πυρήνες ,των οικογενειών και των παρεών μας ,να επιδιωχθεί η ανθρωπιά και η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων κυρίως και των γυναικών κατ ΄επέκτασιν.
Σεβασμό στον άνθρωπο ,αν έχουμε , τότε θα υπάρχει συνθήκη ζωής άριστη!
Μη ξεχνάμε ότι υπήρξαμε κορίτσια και νύφες πεθερών ,οσες εχουμε αγορια και ΜΗ γινόμαστε αγνώριστες, οταν τα παιδιά μας ζευγαρώσουν και θελουμε να βγάλουμε ο,τι ασχημο ,ισως υποστηκαμε εμεις απο τις μάνες τους ,που και εκείνες, ο,τι ΄ςκαναν, αιτιολογείται ,αν λάβουμε υπ όψιν μας ,το πως ανατράφηκαν και ζυμώθηκαν απο τους γονεις και τις ζωές τους.
Ας θυμόμαστε ,όταν ανεβαίνουμε στην ιεραρχία των καθηκόντων των εργασιών μας ,ότι υπήρξαμε υφιστάμενες και να μη κοιτάμε αφ υψηλού ,τις συναδέλφισσες μας.
Ας μην είμαστε ανταγωνιστικές ,αλλά με άμιλλα σε όλα ,που είναι κάτι υγιεινότερο και υγιεστερο!
Ας μην “πιανόμαστε ” στην παγίδα,υιοθέτησης,ουδεμιάς,ρατσιστικού ύφους ,συμπεριφοράς , λόγω καταγωγών , απασχολήσεων ,εμφανίσεων και οικονομικών επιπέδων, των άλλων γυναικών .
Οταν αποφύγουμε τα πιο πάνω , θαρρώ πως θα είμαστε άξιες να θεωρηθούμε οτι παλεύουμε για το καλό και το επιδιώκουμε!
Γυναίκες, να θέλουμε το καλό του ΑΝΘΡΩΠΟΥ ,με το να τον αγαπούμε.
Τότε θα μπορούμε να πούμε οτι ,καναμε κι εμεις βήματα στη στράτα που άνοιξαν οι παλιές αγωνιστριες ,που ήρθαν αντιμέτωπες με κατεστημένα αιώνων και απο τα δύο φύλα!!
Εύχομαι ,χρόνια ανθρώπινα ! Δ. Καρακατσάνη
