Η αίθουσα του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι διακοσμημένη με τοιχογραφία.
Σε αυτό, ο Νορβηγός καλλιτέχνης, Per Krohg, απεικονίζει έναν Φοίνικα. Ο Φοίνικας ανατέλλει από έναν κόσμο καλυμμένο με στάχτες, έναν κόσμο που ξαναχτίζεται μετά τον πόλεμο. Το κάτω τμήμα της τοιχογραφίας είναι σκοτεινό και δείχνει έναν δράκο, στρατιώτες και πολεμικές μηχανές.
Τα Ηνωμένα Έθνη ιδρύθηκαν για να μας προστατεύουν από τους δαίμονές μας. Να ανυψώσει την παγκόσμια κοινότητα προς την ειρήνη, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη. Κι όμως… Η κλιματική κρίση προκαλεί τον όλεθρο. Η παγκόσμια προσπάθεια για την καταπολέμηση της φτώχειας παραπαίει. Ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας επιδεινώνει την επισιτιστική ανασφάλεια και προκαλεί ενεργειακή κρίση.
Χάνουμε την αίσθηση του επείγοντος που μας ενστάλαξε η πανδημία. Και η πρόοδος στην ισότητα των φύλων είναι πολύ αργή.
«Μία Γη, Μία Οικογένεια, Ένα Μέλλον». Αυτό είναι το μάντρα της ινδικής Προεδρίας της G20. Είμαστε, τελικά, μια παγκόσμια οικογένεια. Και τα Ηνωμένα Έθνη είναι η ραχοκοκαλιά αυτής της οικογένειας. Όμως, όπως λέει ο Γενικός Γραμματέας Γκουτέρες, αυτή η οικογένεια είναι δυσλειτουργική.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση φιλοδοξεί για έναν πολυπολικό κόσμο, έναν κόσμο που συνεργάζεται και οδεύει προς μεγαλύτερη δημοκρατία και περισσότερο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αλλά η εμπιστοσύνη διαβρώνεται. Οι εντάσεις πολλαπλασιάζονται. Μια επικίνδυνη διπολική αντιπαράθεση μας απειλεί. Σαν να πρέπει όλοι να πάρουν θέση ο ένας εναντίον του άλλου.
Ακριβώς όπως η ξέφρενη κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών τον περασμένο αιώνα, η τεχνητή νοημοσύνη, ιδιαίτερα στη στρατιωτική σφαίρα, γίνεται η αρένα του γεωπολιτικού ανταγωνισμού.
Ο αείμνηστος Γενικός Γραμματέας, Dag Hammarskjöld, είπε σοφά: «Τα Ηνωμένα Έθνη δεν δημιουργήθηκαν για να μας φέρουν στον παράδεισο, αλλά για να μας σώσουν από την κόλαση» .
Σήμερα, το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών έχει κολλήσει σε μια αποτελμάτωση και παρεμποδίζεται από εχθρικές δυνάμεις. Πρέπει να επαναφέρουμε την πολυμερή συνεργασία σε τροχιά. Για αυτό, πρέπει:
Να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη.
Επιλύστε τα πιο πιεστικά προβλήματα.
Επισκευάστε το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών.
Η εμπιστοσύνη βασίζεται στον σεβασμό των ιερών αρχών που κατοχυρώνονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Σεβασμός της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ωστόσο, τους τελευταίους 19 μήνες, ένα μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Ρωσία, διεξάγει έναν κατακτητικό πόλεμο εναντίον μιας γειτονικής χώρας που δεν την απείλησε ποτέ. Ένας πόλεμος με όλη του τη φρίκη και την περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή.
Η Γενική Συνέλευση έχει καταδικάσει τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας σε πολλές περιπτώσεις. Αυτό είναι, φυσικά, μια ισχυρή υπενθύμιση των αρχών της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας. Αλλά αυτό δεν σταμάτησε το Κρεμλίνο στη δολοφονική του περιπέτεια. Ούτε έχει περιορίσει την αίσθηση της ατιμωρησίας… Αλλά αυτή η ατιμωρησία δεν θα διαρκέσει για πάντα. Θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποστηρίξει σταθερά την Ουκρανία στην άσκηση του δικαιώματός της για αυτοάμυνα.
Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου κατά της Ουκρανίας, οι άλλες μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος δεν έχουν εξαφανιστεί.
Ο πλανήτης βράζει. Ο κόσμος έχει διαλυθεί από τη φτώχεια και τις αδικίες. Θαύμα δεν θα γίνει αν δεν αποφασίσουμε να κινητοποιήσουμε την απαραίτητη χρηματοδότηση. Τώρα.
Έχουμε δεσμευτεί συλλογικά να περιορίσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη στον 1,5 βαθμό. Αλλά αν τηρήσουμε το χρονοδιάγραμμα που έχει ανακοινωθεί μέχρι στιγμής, η υπερθέρμανση του πλανήτη θα φτάσει τους 2,5 βαθμούς μέχρι το τέλος του αιώνα.
Πρέπει να ξυπνήσουμε με αυτή την πραγματικότητα! Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αυξήσει τους στόχους της για τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την ενεργειακή απόδοση. Ζητάμε τριπλασιασμό των στόχων για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με το G20 να ακολουθεί, και διπλασιασμό των στόχων ενεργειακής απόδοσης έως το 2030.
Είναι επίσης προς το συμφέρον όλων των ανεπτυγμένων χωρών να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να κινηθούν προς τις καθαρές μηδενικές εκπομπές. Μόνο το ένα τέταρτο των παγκόσμιων ιδιωτικών επενδύσεων πραγματοποιείται στις αναπτυσσόμενες χώρες. Κι όμως, η G20 ευθύνεται για το 80% των παγκόσμιων εκπομπών…
Και μόνο φέτος αναμένεται η διεθνής κοινότητα να φτάσει το όριο των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διεθνή χρηματοδότηση της δράσης για το κλίμα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε κινητήριος δύναμη, παρέχοντας 26 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2021, περισσότερα από το μερίδιό της.
Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας εκτιμά ότι οι παγκόσμιες επενδύσεις στην ενεργειακή μετάβαση πρέπει να φτάσουν τα 5.000 δισεκατομμύρια USD ετησίως το 2030 – ναι, πάνω από το 4% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Και αυτός ο αριθμός θα πρέπει να διατηρηθεί μέχρι το 2050 προκειμένου να επιτευχθεί μηδενικός άνθρακας. Στην επερχόμενη COP28 στο Ντουμπάι, πρέπει να καθορίσουμε τη χρηματοδότηση για το Ταμείο Απωλειών και Ζημιών που αποφασίστηκε πέρυσι στο Σαρμ ελ Σέιχ.
Τέλος, οι φυσικές καταστροφές εκτυλίσσονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Σε κάθε ήπειρο. Και πιο πρόσφατα στη Λιβύη. Τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητο ένα διεθνές ταμείο καταστροφών για να διασφαλιστεί η ταχεία και δίκαιη βοήθεια και να ενισχυθεί η συλλογική μας ανθεκτικότητα. Η πρόληψη είναι το κλειδί.
Εξ ου και η σημασία του έργου που υποστηρίζουμε στα Ηνωμένα Έθνη για το Πλαίσιο Sendai για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών. Ομοίως, το εμπόριο είναι ένας ισχυρός μοχλός για τη συγκέντρωση των κλιματικών προκλήσεων και της ευημερίας. Ζητούμε μια επείγουσα λύση για τον μηχανισμό επίλυσης διαφορών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Η οικονομική και χρηματοοικονομική κατάσταση των ευάλωτων οικονομιών έχει επηρεαστεί σοβαρά από την κρίση COVID-19 και από τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία. Περισσότερες από 50 χώρες χαμηλού εισοδήματος έχουν αθετήσει τα χρέη τους και δώδεκα άλλες θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Λόγω της εξυπηρέτησης του χρέους, η οποία έχει αντικαταστήσει τις δαπάνες για κοινωνική προστασία, υγεία και εκπαίδευση, 165 εκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο έχουν πέσει στη φτώχεια. Κανείς δεν πρέπει να αναγκαστεί να επιλέξει μεταξύ της άμβλυνσης της φτώχειας και του πρασίνου της οικονομίας.
Δεν μπορούμε να αντέξουμε την πολυτέλεια μιας άλλης συζήτησης σχετικά με το πόσα χρήματα να δωρίσουμε. Είναι ζήτημα να γίνει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα πιο εύρωστο, πιο δίκαιο και καλύτερα προετοιμασμένο για τον 21ο αιώνα. Η ανακατανομή 100 δισ. USD σε ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα αποτελεί σημαντικό βήμα. Και πρέπει να πάμε παρακάτω.
Υποστηρίζουμε επίσης το «Κίνητρο για τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης» που παρουσίασε ο Γενικός Γραμματέας Γκουτέρες. Η ΕΕ έχει δεσμευτεί πλήρως για την εφαρμογή του κοινού πλαισίου της G20 για τη μεταχείριση του χρέους.
Είναι το σύστημα του Bretton Woods που απαιτεί θεμελιώδη μεταρρύθμιση. Πιο δίκαιο. Πιο περιεκτικό. Και πιο αποτελεσματικό. Αυτός είναι ο στόχος.
Αυτοί οι θεσμοί δημιουργήθηκαν όταν πολλές χώρες βρίσκονταν ακόμη υπό αποικιακή κυριαρχία. Ο κόσμος έχει αλλάξει από τότε. Ωστόσο, οι χώρες της G7 εξακολουθούν να διαθέτουν σχεδόν απόλυτη εξουσία λήψης αποφάσεων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη να μοιραστεί καλύτερα την εξουσία. Διότι οι περιφέρειες που ουσιαστικά δεν έχουν λόγο πρέπει να συμμετέχουν καλύτερα στις αποφάσεις που τις επηρεάζουν άμεσα.
Δεύτερον, υπάρχει ανάγκη για μια οικονομική ανατροπή. Ολόκληρες περιοχές του κόσμου στερούνται πρόσβασης στη χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα όχι μόνο να παρεμποδίζεται η πρόοδος προς τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης, αλλά και να αυξάνεται ο κίνδυνος κρίσης χρέους.
Η Σύνοδος Κορυφής του Παρισιού για ένα Νέο Παγκόσμιο Σύμφωνο Χρηματοδότησης – που συγκλήθηκε από τον Γάλλο Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό των Μπαρμπάντος – έδειξε τον δρόμο προς τα εμπρός από αυτή την άποψη. Σύμφωνα με τα λόγια της Mia Mottley, υπάρχει τώρα «η ανάγκη για ρυθμό και εύρος. (…) Ας (…) όχι μόνο να κάνουμε το σωστό, αλλά να το κάνουμε έγκαιρα, και να το κάνουμε για τους σωστούς λόγους».
Πρέπει να κάνουμε καλύτερη χρήση του κρατικού κεφαλαίου για την τόνωση των ιδιωτικών επενδύσεων. Πρέπει να αυξήσουμε τη δανειοδοτική ικανότητα των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ως βασικό δίχτυ ασφαλείας. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα: μέσα σε μόλις 60 χρόνια, η χρηματοδοτική δύναμη της Παγκόσμιας Τράπεζας, ως ποσοστό της παγκόσμιας παραγωγής, μειώθηκε περισσότερο από επταπλάσια! Και πρέπει να μειώσουμε το κόστος πρόσβασης σε πιστώσεις για τις ευάλωτες χώρες, το οποίο είναι αρκετές φορές υψηλότερο από ό,τι για τις προηγμένες χώρες.
Πρέπει επίσης να προσαρμόσουμε τους κανόνες των πολυμερών αναπτυξιακών τραπεζών όσον αφορά την κεφαλαιακή επάρκεια. Αυτό θα τους επιτρέψει να χρησιμοποιούν τους ισολογισμούς τους με πιο δυναμικό τρόπο χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η ευρωστία τους.
Ακριβώς πριν από τρία χρόνια, ο Δρ Tedros και εγώ υποβάλαμε την ιδέα μιας διεθνούς συνθήκης για τις πανδημίες. Μαζί, πείσαμε τη διεθνή κοινότητα να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του ΠΟΥ.
Ο κόσμος χρειάζεται ένα φιλόδοξο και νομικά δεσμευτικό μέσο για την πρόληψη, την προετοιμασία και την αντιμετώπιση τυχόν μελλοντικών πανδημιών. Πρέπει να είναι προς όφελος όλων, ιδίως των αναπτυσσόμενων χωρών και εκείνων που είναι πιο ευάλωτες.
Καλώ τώρα τα μέρη να διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους για την ολοκλήρωση αυτών των διαπραγματεύσεων έως τον Μάιο του 2024. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταβάλλει αποφασιστικές προσπάθειες προς αυτόν τον σκοπό. Παραμένουμε ανοιχτόμυαλος και στοχαστικός διαπραγματευτικός εταίρος.
Ο Γενικός Γραμματέας και οι ομάδες του είναι οι δυνάμεις δράσης σε μαζική κλίμακα προς όφελος της ανθρωπότητας. Αλλά η διακυβέρνηση των Ηνωμένων Εθνών πολύ συχνά παρεμποδίζεται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει τις προτάσεις για μεταρρύθμιση που παρουσίασε ο Γενικός Γραμματέας στην «Κοινή μας Ατζέντα». Χαιρετίζουμε επίσης την πρόοδο που σημειώθηκε στις μεθόδους εργασίας.
Σήμερα, θα ήθελα να φέρω μια νέα προοπτική στη συζήτηση για τη μεταρρύθμιση των Ηνωμένων Εθνών. Καθώς και τρεις προτάσεις. Ένα σχετικά με το δικαίωμα αρνησικυρίας. Ένα που αφορά την αντιπροσωπευτικότητα. Και ένα που αφορά τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσουν οι περιφερειακές οργανώσεις. Σε αυτά τα σημεία, ζητώ τροποποίηση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Το δικαίωμα αρνησικυρίας στην τρέχουσα μορφή του υπόκειται σε κατάχρηση. Καθιστά το Συμβούλιο ανίσχυρο. Ένα μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας μπορεί να παραβιάζει κατάφωρα τον Χάρτη μας και το διεθνές δίκαιο… Το γεγονός ότι έχει δικαίωμα αρνησικυρίας εναντίον του είναι ακόμη πιο σοκαριστικό. Και το γεγονός ότι εκμεταλλεύεται το Συμβούλιο Ασφαλείας με σκοπό την προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση.
Ο Χάρτης προβλέπει ότι ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας πρέπει να απέχει από την ψηφοφορία όταν είναι το αντικείμενο της ψηφοφορίας. Καλώ τα άλλα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να επικαλεστούν αυτή τη ρήτρα όταν θα μπορούσε να εμπλέξει τη Ρωσία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει την πρωτοβουλία της Γαλλίας και του Μεξικού με στόχο τον περιορισμό του δικαιώματος αρνησικυρίας σε περιπτώσεις μαζικών θηριωδιών. Υποστηρίζουμε τον κώδικα δεοντολογίας σχετικά με τη δράση του Συμβουλίου Ασφαλείας κατά της γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας ή των εγκλημάτων πολέμου. Και όλες οι προσπάθειες για ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης του Χάρτη, πιστεύω ότι πρέπει να δημιουργήσουμε έναν μηχανισμό που θα συνδυάζει τη λήψη αποφάσεων με πλειοψηφία με τη μέτρια και ευέλικτη χρήση του δικαιώματος αρνησικυρίας.
Δύο: αντιπροσωπευτικότητα. Το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν αντικατοπτρίζει τον σημερινό κόσμο. Υπάρχουν 60 χώρες που δεν είχαν ακόμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Ολόκληρα τμήματα του κόσμου – Αφρική, Νότια Αμερική, Καραϊβική, Ασία – έχουν ελάχιστη ή καθόλου εκπροσώπηση. Υποστηρίζουμε μια παγκόσμια μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που ενισχύει τις φωνές αυτών των περιοχών και χωρών.
Η εξουσία και η νομιμότητα πάνε χέρι-χέρι. Η έλλειψη αντιπροσωπευτικότητας του Συμβουλίου Ασφαλείας υπονομεύει τη νομιμότητά του. Η νομιμότητα είναι το κλειδί και πρέπει να ενισχυθεί σε δύο μέτωπα.
Τα Ηνωμένα Έθνη, όπως υποδηλώνει το όνομά τους, είναι μια λέσχη εθνών. Όταν σκεφτόμαστε τη μεταρρύθμιση του πολυμερούς συστήματος, θεωρούμε ότι το εθνικό κράτος είναι η βασική του μονάδα. Η αύξηση του αριθμού των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι αναπόφευκτη. Πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από αυτό το status quo.
Ο ρόλος που διαδραματίζουν οι περιφερειακοί και ηπειρωτικοί οργανισμοί αυξάνεται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, φυσικά, η Αφρικανική Ένωση, η Κοινότητα των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC), η ASEAN, κ.λπ. Αυτοί οι οργανισμοί αντικατοπτρίζουν ένα νέο επίπεδο νομιμότητας στα διεθνή και πολυμερή φόρουμ.
Παίζουν ρόλο στον πολιτικό και οικονομικό συντονισμό μεταξύ των μελών τους. Δημιουργούν χώρους για στενότερη συνεργασία. Γίνονται επίσης χώροι όπου διαμορφώνονται κανόνες.
Αυτή είναι η περίπτωση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αλλά το παράδειγμα της ΕΕ χρησιμεύει ως έμπνευση για άλλους. Όπως η Αφρικανική Ένωση, η οποία εργάζεται για τη δημιουργία ενός τεράστιου κοινού εμπορικού χώρου. Οι οργανισμοί αυτοί ασκούν αυξανόμενη επιρροή στο πολυμερές στάδιο. Συνεισφέρουν ζωτικά στη σταθερότητα. Ο ρόλος τους στο πολυμερές σύστημα πρέπει να αυξηθεί. Άλλωστε, διαμορφώνουν τη δομή του πολυπολικού κόσμου στον οποίο ελπίζουμε.
Γι’ αυτό, μέσω της ψήφου μου, η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστήριξε αμέσως την έκκληση του Προέδρου της Σενεγάλης Macky Sall να συμπεριληφθεί η Αφρικανική Ένωση ως πλήρες μέλος της G20.
Είμαι πεπεισμένος ότι τα Ηνωμένα Έθνη θα γίνονταν πιο νόμιμα και αποτελεσματικά αν έδινε θέση σε περιφερειακούς οργανισμούς. Η συμπερίληψή τους θα δημιουργούσε έναν ενάρετο κύκλο. Θα ενθάρρυνε τις περιφερειακές οργανώσεις να συνεργάζονται περισσότερο και καλύτερα μεταξύ τους, συμβάλλοντας στη δική τους σταθερότητα. Και η σταθεροποιητική τους επιρροή θα ενισχυθεί περαιτέρω στην πολυμερή συνεργασία.
Σύντομα θα αναλάβω την πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή θεσμικής συνόδου κορυφής μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Αφρικανικής Ένωσης, της CELAC, της ASEAN και με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών.
Στόχος θα είναι να αναλογιστούμε πώς οι οργανώσεις μας μπορούν να δράσουν από κοινού για την ενίσχυση του πολυμερούς συστήματος. Στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών και στα άλλα διεθνή φόρουμ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας υγιής παγκόσμιος εταίρος. Η πολυμερής συνεργασία είναι στο DNA μας. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της είναι ο μεγαλύτερος δωρητής στον κόσμο για την ανάπτυξη και τη διατήρηση της ειρήνης. Συμπεριλαμβανομένων περιοχών στις οποίες οι συγκρούσεις παρατείνονται απελπιστικά.
Στο Σαχέλ, διαδοχικά στρατιωτικά πραξικοπήματα τροφοδοτούν την αστάθεια και την ανασφάλεια, με το πρόσχημα της μείωσής τους. Θα ήθελα να επωφεληθώ αυτής της ευκαιρίας για να στείλω ένα μήνυμα φιλίας και προσωπικής υποστήριξης στον Πρόεδρο του Νίγηρα, Μοχάμεντ Μπαζούμ, ο οποίος είναι φυλακισμένος στο σπίτι του από μια στρατιωτική χούντα εδώ και 56 ημέρες.
Στη Μέση Ανατολή, υποστηρίζουμε ότι η διαρκής ειρήνη θα επιτευχθεί μόνο όταν οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί ζουν με ασφάλεια στο πλαίσιο της λύσης των δύο κρατών.
Είμαστε συγκλονισμένοι από τις τελευταίες καταστροφικές εξελίξεις στον Νότιο Καύκασο. Η στρατιωτική δύναμη δεν είναι ποτέ μια βιώσιμη λύση όταν υπάρχουν καρδιές και μυαλά που πρέπει να κερδηθούν.
Σε ολόκληρο τον κόσμο, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει να αναλαμβάνει τις ευθύνες της, με όποιον επιθυμεί να εργαστεί για το κοινό καλό. Η ΕΕ δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να εκφοβιστεί από τη βία ή τον εκβιασμό.
Η τοιχογραφία του Per Krohg είναι ένα έργο φαντασίας. Είναι όμως και μια έκκληση στη συνείδησή μας. Τώρα περισσότερο από ποτέ, σε έναν κόσμο αντιμέτωπο με πολλούς κινδύνους.
Ο φιλόσοφος Friedrich Hölderlin είπε, «Αλλά όπου βρίσκεται ο κίνδυνος, μεγαλώνει και η σωτήρια δύναμη». Αντιμέτωποι με κινδύνους, έχουμε ένα όραμα για έναν καλύτερο κόσμο. Έχουμε ισχυρά μέσα. Πιστεύω στη δύναμη της συλλογικής νοημοσύνης. Στο χέρι μας είναι να δράσουμε. Τώρα. Για να κάνουμε τον κόσμο πιο δίκαιο, πιο ελεύθερο και πιο ευημερούν.
Ευχαριστώ.
