Μετά τη θριαμβευτική πρεμιέρα της Ορέστειας του Αισχύλου στην Επίδαυρο με το Εθνικό θέατρο, ζήσαμε τις ίδιες μαγικές στιγμές και στο Ηρώδειο με την αισχυλική τριλογία, όπου κυριαρχεί το ζήτημα της ανθρώπινης πράξης και ευθύνης, σε πρόταση του αναγνωρισμένου διεθνώς θεατρανθρώπου Θεόδωρου Τερζόπουλου.
Αγαμέμνων (επιστροφή και δολοφονία του Αγαμέμνονα από την Κλυταιμήστρα με τη συνεργασία του Αιγίσθου), Χοηφόροι(επάνοδος του Ορέστη από τα ξένα και δολοφονία της Κλυταιμήστρας από αυτόν με τη συνεργασία της αδελφής του Ηλέκτρας) και Ευμενίδες (καταδίωξη του Ορέστη από τις Έρινύες, η δίκη του και η αθώωσή του από τον Άρειο Πάγο και η μεταμόρφωση των Ερινύων σε Ευμενίδες) είναι τα τρία αυτοτελή μέρη της Ορέστειας, που όμως συνδέονται μεταξύ τους ως αίτιο – αιτιατό.
Και ήρθε εκείνη η δυνατή στιγμή, που διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα: τα φώτα σβήνουν, οι θεατές ησυχάζουν, οι αισθήσεις οξύνονται. Αφουγκράζεσαι τα βήματα των ηθοποιών που βγαίνουν στη σκηνή. Η παράσταση – μυσταγωγία αρχίζει.
Μια άδεια ορχήστρα, ένας κύκλος με ακτίνες και στο κέντρο του ο άνθρωπος. Ο φύλακας μας ενημερώνει. Και ξαφνικά δεν πιστεύουμε στα μάτια μας. Μπαίνει ο πιο καλοδουλεμένος, ο πιο εντυπωσιακός χορός που είχαμε δεί μέχρι τώρα! Έξοχοι σχηματισμοί! Ένας χορός- λαός είκοσι ενός μελών, Αργείων, άρτια ασκημένων, σε αγωνιώδη αναμονή του βασιλιά τους και σε γενικευμένη αβεβαιότητα για τον οίκο των Ατρειδών γνωρίζοντας την ύβρι του Αγαμέμνονα. Ο φωτισμός καταπληκτικός, κόκκινη η ορχήστρα.
Στις Χοηφόρους κυριαρχεί το μπλε χρώμα και ο χορός μετασχηματίζεται σε δούλους- ες από την Ανατολή. Προσφέρουν χοές στον τάφο του Αγαμέμνονα, θρηνούν, χτυπιούνται και μας μεταφέρουν σε ένα πανάρχαιο κόσμο συμβουλεύοντας την Ηλέκτρα και τον Ορέστη για το νόμο της αυτοδικίας Στις Ευμενίδες ο χορός μετατρέπεται σε Ερινύες – σε εκπληκτικό σχηματισμό – που κυνηγούν τον Ορέστη στο φωτεινό χώρο του Θεού των Δελφών και στην Αθήνα κατά τη δίκη του.Τέλος εξημερωμένες και παραπλανημένες από την προστάτιδα της πόλης συμβιβάζονται να μείνουν στα έγκατα της γης. Η ζωϊκή δύναμη ακυρώνεται καθώς δεν έχει θέση στο δημοκρατικό πολίτευμα· στη νέα τάξη πραγμάτων.
Ο Χορός ήταν η ψυχή και η ουσία της παράστασης, ο πυρήνας γύρω από τον οποίο αναπτύχθηκαν τα τρία έργα, ο κύριος φορέας της σκηνοθεσίας. Πολλές ερμηνείες ήταν εξαιρετικές, όπως της Κλυταιμήστρας, της Κασσάνδρας και της Αθηνάς.
Τα κοστούμια με αισθητική μοντέρνας λιτότητας μας άρεσαν ιδιαίτερα . Και ήταν μαγική η σιωπή του κοινού για 3 ώρες και 30 λεπτά. Και το θεμελιώδες οντολογικό ερώτημα του σκηνοθέτη: “περί τίνος πρόκειται;”
Τα φώτα σβήνουν. Ξεσπάει δυνατό χειροκρότημα. Ενθουσιαστήκαμε.
Σπουδαίο το σωματικό και τελετουργικό θέατρο του Τερζόπουλου! Σπουδαία και ιστορική παραγωγή για το Εθνικό θέατρο!
Ξένια Κωνσταντοπούλου – Τσιμπουκτζόγλου
6.9.2024
