«Το να είναι κανείς δημιουργός και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού είναι ένα χάρισμα, γεννιέσαι με αυτό! Η έμπνευση είναι θείο χάρισμα…»
Ο μοναδικός Χρήστος Νικολόπουλος καλεσμένος της Γιώτας Τσιμπρικίδου στο Art Podcast #126,
με αφορμή τη συμπλήρωση εξήντα χρόνων πορείας στη μουσική – γεμάτα δημιουργίες, επιτυχίες, συνεργασίες, μοναδικές στιγμές – που αυτό το καλοκαίρι τα γιορτάζει με μεγάλες συναυλίες με τη συμμετοχή αγαπημένων του καλλιτεχνών.
Φέρνοντας στο τώρα εικόνες μιας άλλης εποχής, αλλά και αποκαλύπτοντας ιστορίες πίσω από τραγούδια, μιλά για τον ερχομό του στην Αθήνα παιδί ακόμη και το Καφενείο των Μουσικών,
τον Μανώλη Αγγελόπουλο και την καθοριστική γνωριμία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη που – όπως τονίζει – μεγαλύτερη φωνή από τη δική του δε βρέθηκε και αν συνέχιζε το τραγούδι, πολλά θα ήταν αλλιώς…
Ποια τραγούδια ξεχωρίζει ο ίδιος, γιατί είναι ίνδαλμά του ο Μανώλης Χιώτης, τι λέει για τη δική του Χαρούλα Αλεξίου και τα λόγια αγάπης για τον Γιώργο Νταλάρα…
η φίλη του Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Ελένη Βιτάλη, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Δημήτρης Μπάσης, οι στίχοι του Πυθαγόρα, το «Υπάρχω» και « οι Νταλίκες», οι μεγάλες δόξες, η σημασία της οικογένειας
και η εξάλεπτη μπαλάντα που θα δημιουργούσε ως «τραγούδι της ζωής του» αν κάποιος του το ζητούσε.
Απολαυστικό επεισόδιο Art Podcast με τον Χρήστο Νικολόπουλο να παίρνει το μπουζούκι του Χιώτη στα χέρια του για να «μουρμουρίσει» το «Όλες του κόσμου οι Κυριακές» ως ξεχωριστό κλείσιμο μιας υπέροχης κουβέντας
· https://open.spotify.com/episode/1uH0FMuB8PpuBDqSdxIhce?si=284e8bd6f2fb4c7e (direct Spotify link του επεισοδίου)
