Πρόβολή της ταινείας του Περικλή Χούρσογλου ΄΄ΕΞΕΛΙΞΗ”΄΄στην Αλεξανδρούπολη, στο πλαίσιο του 5ου διεθνούς φεστιβάλ AXD.

Είχα την τύχη να προβληθεί η ταινία μας “ΕΞΕΛΙΞΗ” στην Αλεξανδρούπολη, στο πλαίσιο του 5ου διεθνούς φεστιβάλ AXD.

Ήταν μια υπέροχη βραδιά, η προβολή και η συζήτηση που έγινε μετά, από τις καλλίτερες που έχουμε ζήσει στην πορεία της ταινίας.

Να ευχαριστήσω το φεστιβάλ, τη Δήμητρα Μαργαριτίδου (απόφοιτο του Τμήματος Κινηματογράφου), αλλά και όχι μόνον, όλην την ομάδα και τους χορηγούς που στηρίζουν το φεστιβάλ, τον Δήμο Αλεξανδρούπολης.

Και να κάνω μία διευκρίνιση, η σχολή κινηματογράφου περιγράφεται στην ταινία με σκληρό τρόπο. Η ταινία τοποθετείται το 2012 για πολύ συγκεκριμένους λόγους που εξήγησα και στην συζήτηση που έγινε μετά την προβολή, 2012 – 2014 ήταν η διετία που λόγω της οκονομικής κρίσης το Υπουργείο δεν ανανέωσε τις συμβάσεις των συμβασιούχων καθηγητών, τεχνικού προσωπικού, βοηθητικού προσωπικού, με αποτέλεσμα στα χρόνια αυτά να υπάρξουν πολλά προβλήματα .

Το 2005, δεύτερη χρονιά λειτουργίας του Τμήματος Κινηματογράφου, είχαν προσκληθεί διευθυντές σπουδών σημαντικών Ευρωπαϊκών σχολών κινηματογράφου στο νέο ακόμα Τμήμα Θεσσαλονίκη και θυμάμαι μία κυρία από την Μ. Βρεττανία που μάς είπε, “Θα περάσουν 10 χρόνια για να δείτε τους κόπους σας να ανθίζουν”. “10 χρόνια;” σκέφτηκα, μού φαινόταν υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Φέτος, μία διπλωματική ταινία φοιτητριών και φοιτητών του Τμήματος, “Το χάος που άφησε πίσω της”, που έγραψε και σκηνοθέτησε ο φοιτητής Νίκος Κολιούκος, τιμήθηκε με το 2ο καλλίτερο βραβείο Σπουδαστικής ταινίας, στο φεστιβάλ των Καννών!

Είμαστε το 2024, δεν πέρασαν 10 αλλά 20 χρόνια από την πρόβλεψη της Βρεττανής head of studies (συγχωρέστε με, δεν θυμάμαι το όνομά της). To 2012 και η κατάσταση που επικρατούσε τότε, απέχει έτη φωτός από τη σημερινή κατάσταση του Τμήματος.

Και καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι να χτιστεί, σχεδόν από το 0 μία σχολή, τι προσπάθεια, χρήμα, ταλέντο και πάθος απαιτείται. Όμως η σημερινή κατάσταση του Τμήματος, εκτός απο τους δημιουργούς της ταινίας, αυτούς κυρίως, κάνει περήφανους και όσους δουλέψαμε και δουλεύουν στο Τμήμα Κινηματογράφο σήμερα. Να προσθέσω μάλιστα πως η επιτυχία αυτή δεν είναι ένα πυροτέχνημα, πίσω της έρχονται και άλλες ταινίες κι αυτές καρποί του ταλέντου και της προσπάθειας των παιδιών, αλλά και του πάθους των διδασκόντων. Το σημαντικό στην εκπαίδευση δεν είναι μία καταπληκτική επίδοση, αλλά να ανέβει ο μέσος όρος.