Κάποιους αιώνες μετά από τη γέννηση του “εθνικού θεατρικού έπους του Θέσπι,στο σημερινό αρχαιολογικό χώρο του Διονύσου, όπου και το θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο του Αττικού Δήμου του Ικαρίου με τα σωζόμενα λείψανα των ναών προς τιμήν των θεών Απόλλωνα και Διονύσου (6ος-4ος αι.),το αναστηλωμένο χορηγικό μνημείο των Αγνία, Ξανθίδη και Ξανθίππου και τα ίχνη αρχαίου θεάτρου,ανεστήθη ο αρχαίος τραγικός λόγος .
Την Κυριακή 7 Ιουλίου,η προαναφερθείσα ερασιτεχνική ομάδα της Δ.Β.Δ.(υπεύθυνη η κ.Χριστίνα Γιαννέτου), σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Διονύσου και τον ιστορικό Εξωραϊστικό, Πολιτιστικό Σύλλογο Διονύσου (Πρ.κ.Μαρία Σοφού) τον έχοντα την πρωτοβουλία προ 3Οτίας περίπου της αναστήλωσης του χορηγικού μνημείου, τιμά τον πατέρα της Αρχαίας Τραγωδίας Θέσπι, σο χώρο που εκείνος το 534 π.χ.εισάγει το πρώτον,τον πρώτο υποκριτή:”δράμα φησί πρώτον Αθήνησι διδαχθήναι ποιήσαντος Θέσπιδος…”(Χάρων ο Λαμψακηνός,5ος π.χ.αι.)
Τιμή, λοιπόν, και δόξα στους σημερινούς έχοντες την πρωτοβουλία αυτής της εκδήλωσης στον ιερό χώρο της,κάποτε,αμπελόφυτης Ικαρίας της γεννήτορος γης των δραματικών αγώνων, των “κατ’αγρών Διονυσίων”.
Από την Θεατρική Ομάδα,της τόσο δραστήριας σε πολιτιστικές εκδηλώσεις Δ.Β.Δ.επιλέχθηκε να παρουσιαστεί σε αυτόν τον ιερό χώρο,ένα από τα υψηλότερα ,σημαντικά πνευματικά μνημεία, η ΑΝΤΙΓΟΝΗ του μέγιστου τραγικού συγγραφέα Σοφοκλή του ο Β Σοφίλου,από τον Ίππειο Κολωνό ό,που πρωτοδίδαξε το δράμα αυτό στα 441 ή 442 π.χ.επί άρχοντος Τιμοκλέους.Θεωρείται το πλέον αριστοτεχνικό, το αριστούργημα των αιώνων,από συγγραφείς όπως ο Έγελος και ο Μπαρρές, το ανώτερο από την “ηθοποιητική” άποψη δηλ.αυτήν της διαγραφής των χαρακτήρων.
Η Αντιγόνη είναι ο τύπος της ηρωϊκής γυναίκας που θυσιάζεται για τα ευγενέστερα ανθρώπινα φίλτρα.Παραβαίνει τους νόμους της Πολιτείας ερχόμενη σε σφοδρή σύγκρουση με τον βασιλέα πατέρα της Κρέοντα, για να σεβαστεί τους θεϊκούς νόμους.Επι πλέον,στο μνημειώδες αυτό δράμα συγκρούεται ο γραπτός νόμος με τον άγραφο, ο θετός με τον φυσικό.Θυσιάζεται από αγάπη για τον αδερφό της,πιστεύονταςπως το αδερφικό χρέος και φίλτρο είναι δυνατότερο από το εξωτερικό εμπόδιο,τυπικό παράδειγμα “υψηλού” στην Τέχνη.Απέναντι στον Κρέοντα(στην σιδηρά και απάνθρωπη εξουσία),δείχνει σκληρή περηφάνεια και πείσμα.
Είναι η Νίκη του Ηθικού Νόμου απέναντι στην ό,ποια δυναστεία, απολυταρχία,τυραννία ,η υπεράσπιση της πνευματικής ελευθερίας
του Ατόμου.Ο Νόμος δεν μπορεί να είναι πάνω από το Αίσθημα και δεν ταυτίζεται με την πατρίδα όταν δεν είναι Ανθρώπινος Νόμος.
Και ο θάνατος της Αντιγόνης είναι μια ηρωϊκή αντίσταση εναντίον της βίας των νόμων.Τη μεγάλη ψυχική δύναμη τηνέχει η γυναίκα
ως έχουσα ριζωμένα βαθιά στην καρδιά της, τα πλέον ευγενέστερα φίλτρα της ανθρωπότητας.Το μητρικό και το αδερφικό , το συναδερφικό με όλους τους ανθρώπους φίλτρο.
Η μετάφραση που επιλέχθηκε ήταν αυτή η πλέον λυρική και επαρκής γλωσσικά του καθηγ.θεατρολογίας και λόγιου Κώστα Γεωργουσόπουλου.
Η θεατρική ερμηνεία αυτής της διακεκριμένης διονυσιώτικης πνευματικής και καλλιτεχνικής ομάδας , ήταν μοναδική, θα λέγαμε επαγγελματική.Εξαίρετη.Συνταγμένη απόλυτα με την αισθητική του μ ε γ ά λ ο υ π ο ι ή μ α τ ο ς,του περίφημου Ύμνου και το Πνευματικό Ύψος του αρχαίου τραγικού δημιουργού που ανυψώνει τις μεγάλες ιδέες της Ηθικής και της Δικαιοσύνης.
Η συν-σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού και πνευματικού διδύμου Γιώργου Κομνηνάκη ( ο οποίος αρίστευσε αποδίδοντας εξαιρετικά τον δύσκολο ρόλο του Κρέοντα) και Αφροδίτης Σφαιροπούλου ήταν επαρκέστατη,υψηλού υποκριτικού επιπέδου, έχουσα την επίσης υψηλή εκείνη θερμοκρασία της “παλαιογραφικής” θεατρικής ανάγνωσης και παρουσίας των κειμένων κλπ.”κλασσικώ
τω τρόπω”από μεγάλα θεατρικά αναστήματα, σε Επίδαυρο, Ηρώδειο κ.α.στο παρελθόν.Η ερμηνεία της νεαρής Μαρίας Σόντερκβιστ στο ρόλο της Αντιγόνης,συγκλονιστική.Λόγος πυρέσσων,αυτός της έσω ψυχικής ανάτασης.Η Μαρία αστραποβολούσε από δρόσο,χάρη και γοητεία.Εκπληκτικός στο ρόλο του μάντη Τειρεσία ο Αλκιβιάδης Παντόπουλος στο έξοχο, μοναδικό κρεσέντο-παραλήρημα εσωτερικής φωταύγειας και άκρας πειστι-κότητας.Εξαιρετικός στο ρόλο του αδερφού Αίμονα ο Βασίλης Κωβαίος με λόγο που είχε χρώμα,φυσικότητα και παλμό .
Ο οκταμελής χορός με τις τρείς επι πλέον κορυφαίες του Φ. Καρρά-Ξενοκώστα,Φρίντα Δαρδαμάνη και Αγγελική Μπέση σπουδαία ομαδική παρουσία.Αρίστευσαν αποδίδοντας τους υψηλότατους τόνους της ποιητικής ουσίας των περίφημων στίχων του Σοφοκλή.Εξαιρετική επίσης η αισθαντική, τραγική φιγούρα της Μαρίζας Βαλαή που υποδύθηκε τη μητέρα αυτόχειρα Ευρυδίκη.Συγκίνησαν το εκλεκτό κοινό και οι σημαντικοί Βαγγέλης Ντόφης(Φύλακας και Άγγελος) και Στράτος Χαβιαρόπουλος (Εξάγγελος) και μικρός Γ.Παπανικολόπουλος ως συνοδός του Τειρεσία.
Η μουσική κάλυψη Ροδούλα Χαντζή στη σύνθετή της συμμετοχή εντυπωσιακή, όπως εξαιρετικά τα κοστούμια και τα σκηνικά που επιμελήθηκαν με ιδιαίτερη πρωτοτυπία η Αφροδίτη Σφαιροπούλου, η Αγγελική Μπέση και η Νάσι Δρακάκη-Κοζακλή.
Ευχαριστίες στην Δήμαρχο κ.Φ.Μαϊχόσογλου για την σημαντική προσφορά της στην όλη προσπάθεια για την παρουσίαση και στην Εφορεία Αρχαιοτήτων και την κ.Ιωάννα Γκουρτζιούμη για την παραχώρηση του Ικαρίου Ιερού.
10 .7.2024
