Look_at

Ύμνος στην Εφηβεία

Εφηβεία. Η υπόσχεση, στην πλάση που μας φιλοξενεί, πως η ομορφιά θα
συνεχίσει να στολίζει τη ζωή. Το εφαλτήριο για το αύριο.
Οι έφηβοι είναι η κινητήριος δύναμη της γης, η ευλογία της δημιουργίας. Είναι
η ορμή που κινεί τα πάντα και η αριστουργηματική άγνοια κινδύνου. Είναι η φλόγα
που κρατά ζωντανό το μέλλον!
Έχουμε, άραγε, συνειδητοποιήσει ποιοι, στα αλήθεια, άλλαξαν τον ρου της
ιστορίας; Ποιοι προέταξαν το μυαλό, την ψυχή και το κορμί τους, σε κάθε μορφής
πλάνη και καταδυνάστευση, για να μπορέσει ο κόσμος να συνεχίσει να υπάρχει με
αξιοπρέπεια; Οι νέοι μας, ασφαλώς, που γεννήθηκαν και πορεύονται με όραμα και με
ελπίδα και με έναν παράτολμο ενθουσιασμό που ρισκάρει, δε φοβάται, δεν
υπολογίζει εμπόδια και προχωράει μπροστά. Μόνο μπροστά! Σαν το αγέρωχο άτι
που καλπάζει προς ένα εσωτερικό κάλεσμα, που το διατάζει να κάνει την υπέρβαση
για να αγγίξει το φως και να γίνει ένα με αυτό.
Τι κι αν ξεφεύγουν καμιά φορά; Τι κι αν παρεκκλίνουν της θαυμαστής τους
πορείας; Αγάπη, μόνο αγάπη τους πρέπει. Για να καταφέρουμε να αφουγκραστούμε
την ψυχή τους, τα θέλω τους, τις ιδέες τους ακόμα και τα ουρλιαχτά τους! Κάποιος
λόγος θα υπάρχει και γι΄ αυτά. Κανένας δεν ουρλιάζει δίχως αιτία!
Ας είμαστε εμείς οι μέντορες και οι υποστηρικτές των αποφάσεων τους. Ας
σκύψουμε λίγο προς το μέρος τους, ας χαμηλώσουμε την «αυθεντία» μας και ας
μιλήσουμε μαζί τους. Ας κάνουμε διάλογο, ας τους δεχτούμε ως υπάρξεις μοναδικές
με γνώμη, με όραμα, με διάθεση για δράση και προπαντός ας τους αναγνωρίσουμε
και το δίκιο τους. Γιατί εάν δεν τους ακούσουμε εμείς, θα στραφούν αλλού, σε
κατευθύνσεις σκοτεινές και σειρήνες καταστροφικές. Οι έφηβοι είναι ποτάμια
ορμητικά που σκοπό έχουν να χαράξουν νέες διαδρομές. Ας είμαστε, λοιπόν εμείς
που θα λειάνουμε τις κοίτες για να επιλέξουν την πιο ελπιδοφόρα διαδρομή και όχι το
εμπόδιο που θα τους κάνει να παρεκτραπούν προς άγριους καταρράκτες με
ανυπολόγιστες συνέπειες προς όλους μας.
Η εφηβεία είναι σαν το ταξίδι μέσα σε μια σπηλιά γεμάτη ερωτηματικά και
φόβους. Το φως στο τέλος της είναι το όραμα και οι ελπίδες τους. Εμείς, ως γονείς,
μπορούμε να είμαστε δίπλα τους για να φωτίζουμε τις διαδρομές τους, και να τους
δείχνουμε πως πάντα υπάρχει ένας δρόμος προς την έξοδο, προς την αλήθεια. Τη
δική τους αλήθεια!

Οι έφηβοι είναι φλόγες, άγριες και απρόβλεπτες καμιά φορά. Έχουν τη
δύναμη να διαλύσουν τα σκοτάδια της κοινωνίας με το πάθος τους. Μπορούν όμως
κάλλιστα να κάψουν γέφυρες και να καταστρέψουν πορείες εάν δε δείξουμε την
κατανόηση και την ευελιξία που έχουν ανάγκη. Η κάθε μας πράξη, ακόμα και η κάθε
μας σκέψη στο σήμερα, αντηχεί στην αιωνιότητα. Ας συνειδητοποιήσουμε πως οι
έφηβοι είναι η χρυσή κλωστή στο μεγάλο κέντημα του Δημιουργού που υφαίνει το
μέλλον.
Τους αξίζει άγρυπνη στήριξη και εμπιστοσύνη. Διαθέτουν φρεσκάδα, ιδέες,
δεξιότητες, ικανότητες, έμπνευση. Έχουν άποψη που είναι φυσικό να διαφέρει από τη
δική μας. Όλα γύρω αλλάζουν, ο κόσμος αλλάζει. Και αυτή η αλλαγή προκαλεί
αμφισβήτηση που με τη σειρά της οδηγεί στην εξέλιξη των πραγμάτων.
Ας καταλάβουμε πως οι έφηβοί μας δεν είναι η προβολή μας αλλά το δώρο
μας στο αύριο. Δεν ανήκουν σε εμάς και στις περιοριστικές μας πεποιθήσεις αλλά
στον εαυτό τους. Η φροντίδα και το μέλημά μας δεν θα πρέπει να είναι να τους
κατευθύνουμε με αυστηρότητα, αλλά με εμπιστοσύνη, επιτρέποντάς τους να
απορροφήσουν το φως της εμπειρίας μας και να τους προστατεύουμε, όσο γίνεται
από τις κακοτοπιές της ζωής. Μόνο έτσι θα ανθίσουν με τον δικό τους μοναδικό
τρόπο.
Είναι στη φύση τους να μας προκαλούν και να ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά
της κουρασμένης πραγματικότητάς μας. Για το λόγο αυτό δεν τους πρέπει κατάκριση
αλλά διάκριση. Είναι ο φρέσκος άνεμος που φυσάει δυνατά, απρόβλεπτα,
σπρώχνοντας τα σύννεφα και αλλάζοντας το τοπίο του ουρανού. Είμαστε η πείρα και
η σοφία των λαθών μας. Είμαστε το σύμβολο της σταθερότητας, ο φάρος που φωτίζει
ακούραστα στο σκοτάδι, δείχνοντας τους τα ασφαλή περάσματα.
Μπορούμε να συνυπάρξουμε. Οφείλουμε να το κάνουμε και μάλιστα με χαρά
και απεριόριστο ενδιαφέρον για όλα τα πρωτοποριακά και υπέροχα σχέδιά τους, που
αδημονούν να μοιραστούν μαζί μας. Ας δεχτούμε την αναπόφευκτη σύγκρουση των
κόσμων μας με κατανόηση, υπομονή και απεριόριστη αγάπη. Ας θυμηθούμε πως
αυτοί οι έφηβοι, που μας προκαλούν και μας δοκιμάζουν, είναι τα ίδια μας τα παιδιά
που χτίζουν το αύριο, το δικό τους και το δικό μας. Αυτοί που μας προκαλούν, που
σπρώχνουν τα όριά μας, είναι τα παιδιά που κάποτε κρατούσαμε στην αγκαλιά μας.
Τώρα χρειάζονται την εμπιστοσύνη μας για να ανοίξουν τα φτερά τους και να βρουν
το δικό τους μονοπάτι.
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως μέσα από τη σύγκρουση, εξελίσσεται η ζωή.
Όπως από το «big bang» δημιουργήθηκε το σύμπαν!!!