(Απόσπ.από το κεφ.ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ σελ..117)
“-Αλήθεια,ψιθύρισε η Σεβαστή,ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια του λεωφορείου,Πικρή Ελλάδα δεν είναι το αχυρένιο στρώμα του αδικημένου μου αδερφού στην εξορία,στη μεγάλη ερημιά;
Το στρώμα που είναι ποτισμένο με τον αρμυρό ιδρώτα και το αίμα του βασανισμένου του κορμιού;”
Ετούτο το στρώμα της Μακρόνησος,το στρώμα του άτυχου διδάχου των ελληνικών και λατινικών,το ρίξανε άχρηστο πια στο πέλαγο να το πάρουνε οι άνεμοι της λησμονιάς. Τότες που ασφαλίσανε για πάντα (το ξερονήσι).
Μαζεύτηκαν,που λες,ο γαρμπής, ο μπονέντης,ο μαΐστρος κι ο γραιγολεβάντης,όλοι οι καλοί άνεμοι,κι όπου ταξίδεψε ετούτο, του κάνανε απανεμιά. Και φύτρωσε απάνω του η μερσίνα,το λουλούδι που ταιριάζει στον πόνο και το κάνανε φωλιά τα πελεγοπούλια, τα άγρια των ψαρότοπων
να πάει κατά τον νοτιά…..
Να πέτρωνε,λέει,το στρώμα και να γινότανε νησί ευλογημένο, κατάλευκο,νησί για όλους,και να χώραγε απάνω του όλη η Ρωμιοσύνη!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
21 Απριλίου 2025
(Κατοχυρωμ.)
