Το έργο «Σκυφτή κι Απόμακρη Φιγούρα» αποτελεί μια βαθιά εσωτερική αφήγηση, ένα οδοιπορικό της ψυχής μέσα από την απώλεια, τη μνήμη και την αναγέννηση. Η συγγραφέας, μέσα από έναν λυρικό και ταυτόχρονα ωμό λόγο, περιγράφει με θαυμαστή ενάργεια τις αντιφατικές διαδρομές της καρδιάς και του νου: την απουσία της παρουσίας, τη λατρεία για τη θάλασσα —σύμβολο ελευθερίας αλλά και αβύσσου— και τις πολύπλοκες συναισθηματικές αποχρώσεις απέναντι στον σύντροφο-αντικείμενο τόσο αγάπης όσο και πόνου.
Το βιβλίο αγγίζει καθολικές έννοιες: τη στέρηση της αγάπης, το υπαρξιακό κενό της απουσίας, το φόβο της μοναξιάς, τη σιωπή που πνίγει και θεραπεύει ταυτόχρονα, αλλά και την τυραννία της μνήμης που, όσο κι αν προσπαθούμε να αποτινάξουμε, συνεχίζει να μας καθορίζει. Ιδιαίτερα συγκινητική είναι η αναφορά στις δύο πατρίδες —ίσως κυριολεκτικά, ίσως μεταφορικά— που εντείνουν το αίσθημα της ριζικής μοναξιάς και της αναζήτησης του «ανήκειν».
Σημαντικό στοιχείο είναι και το ξεκλείδωμα της ψυχής: μέσα από την οδύνη, η συγγραφέας βρίσκει τη δύναμη της δημιουργίας, φτάνει στην προσωπική της ανάσταση, προσφέροντας στον αναγνώστη την ελπίδα ότι ακόμα και μέσα από τη σκόνη της καταστροφής μπορεί να φυτρώσει νέα ζωή.
Με μια γραφή λυρική και συγκλονιστικά συναισθηματική, η συγγραφέας ξεδιπλώνει ενώπιόν μας μια αυθεντική κατάθεση ψυχής, απαλλαγμένη από προσποιήσεις και τεχνάσματα. Το έργο της διακρίνεται για την πολυεπίπεδη δυναμική του, καθώς, ενώ παραμένει αδιαμφισβήτητα προσωπικό, κατορθώνει να μεταστοιχειωθεί σε έναν καθολικό στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη. Ο δε αριστοτεχνικός χειρισμός των συμβολικών μορφών —τη θάλασσα, τη σκυφτή φιγούρα, την πατρίδα, το φιλί—, λειτουργεί όχι μόνον ως αφηγηματικό εργαλείο, αλλά ως πύλη προς την ουσία της μνήμης, της απώλειας και της αναγέννησης, προσδίδοντας στο έργο μια ποιητική και υπαρξιακή ένταση σπάνιας δύναμης.
Το βιβλίο είναι μια προσευχή προς τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, ένα κάλεσμα για αυθεντικότητα και μεταμόρφωση.
Παναγιώτα Μπλέτα
Συγγραφέας/Διανοήτρια
29.5.2025
