Περικλής Χούρσογλου: Για τον Αλέξανδρο Λογοθέτη

Πρωτοείδα τον Αλέξανδρο όταν ήταν στη σχολή τού Εθνικού Θεάτρου. Από τους πολύ καλούς, τους 2-3. Τον παρακολουθούσα, στις ταινίες που έπαιζε, στο θέατρο, στην τηλεόραση. Τού ανακοίνωσα την πρότασή μου να παίξει τον “Νίκο”, τον βασικό χαρακτήρα στην “ΕΞΕΛΙΞΗ”, ανήμερα τα Χριστούγεννα του ΄21.

Αρχίσαμε να διαβάζουμε το σενάριο. Πλέον, δεν κάνω πολλές πρόβες. Υπάρχει μία φράση που άκουσα από τον σκηνοθέτη Αντρέα Μανωλικάκη και που με εκφράζει, “Δημιουργώ ένα συναισθηματικό περιβάλλον μέσα στο οποίο να παίζει ο ηθοποιός”.

Στο γύρισμα, δύο πράγματα είχαμε συμφωνήσει με τον Αλέξανδρο: Πρώτον, ο “Νίκος”, να μην ακουμπήσει τον “κ. Αντρίκο”, παρά μόνο στην τελευταία σκηνή, ούτε να δακρύσει, και δεύτερον όταν ο “Νίκος” κάνει μάθημα, να είναι ένας άλλος “Νίκος”. Εκεί, τότε, κολυμπά στο φυσικό του περιβάλλον.

Κι ένα τρίτο που ανακάλυψα στο μοντάζ, σ’ όλην την ταινία ο “Νίκος” στιγμή δεν χάνει τον πατέρα, είτε από τα μάτια του… είτε από την ψυχή του.

Έχω δει την ταινία πολλές φορές. Κάθε φορά ανακαλύπτω κάτι καινούργιο. Ο Αλέξανδρος παίζει λιτά, αβίαστα, αληθινά, τα συναισθήματά του όμως φωνάζουν· θα έλεγα πως κρατά ένα είδος αθωότητας.

Κρατώ την τελευταία φράση που λέει στον μπαμπά του,

– Θα φύγεις πάλι;