Mε αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη θα ήθελα απλά να γράψω για εκείνον. Ένας μεγάλος καλλιτέχνης που κατάφερε μελοποιώντας τους Έλληνες ποιητές να κάνει όλους τους Έλληνες να δακρύσουν έστω και μία φορά ακούγοντας τη μουσική του. Γιατί ο στίχος όταν τραγουδιέται διαχέεται και εκλαϊκεύεται και αυτό κατάφερε να κάνει ο παμμέγιστος αυτός συνθέτης και μουσικός.
Και ενώ η μουσική του που έχει γίνει και διεθνής μέσω των ταινιών που έχει καταφέρει να ντύσει μουσικά, ταυτόχρονα είναι και διαδεδομένη στο ευρύ κοινό.
Δεν υπήρξε καλλιτέχνης για τους λίγους. Αντίθετα κατάφερε να συσπειρώσει το λαό αλλά και να ακουστεί από τα μεγαλύτερα σαλόνια ως την πιο μικρή παράγκα!
Χάρη σε αυτόν, οι Έλληνες ποιητές ακούστηκαν διεθνώς αλλά και έκαναν τους ίδιους τους Έλληνες να αγαπήσουν την ποίηση και να τη γνωρίσουν.
Τα λαϊκά όργανα όπως το μπουζούκι χτυπούσε στην καρδιά του Έλληνα αλλά με ποιότητα στο στίχο! Μεγάλο ατού που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο DNA του Έλληνα.
Γιάννης Ρίτσος, Μανώλης Αναγνωστάκης, Οδυσσέας Ελύτης, Κώστας Βάρναλης, Πάμπλο Νερούδα. Μερικοί από τους ποιητές που τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται ακόμα. Κι αν δεν έχεις διαβάσει ούτε ένα στίχο στη ζωή σου. Έχεις καταφέρει και έχεις τραγουδήσει χάρη στο Μίκη όλους αυτούς τους ποιητές και άλλους ακόμα!
Ο Ζορμπάς, ο ήρωας του Νίκου Καζαντζάκη που χάρη στην ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη με πρωταγωνιστή τον Άντονι Κουίν χόρεψε το Συρτάκι του Μίκη Θεοδωράκη. Η Ελλάδα ταξίδεψε παντού με αυτούς τους ήχους και μας έκανε και μας κάνει περήφανους για τη μουσική του!
Δεν θα αναφερθώ στην πολιτική του δράση αλλά ούτε και στα χρόνια της δικτατορίας που είχε απαγορευτεί να ακούγεται η μουσική του, ενώ ο ίδιος είχε φυλακιστεί και εξοριστεί. Θα πω μόνο ότι δεν υπάρχει Έλληνας από το μικρότερο παιδάκι μέχρι τον μεγαλύτερο παππού στην άκρη της Ελλάδας να μην έχει ακούσει τη μουσική του έστω και μία φορά. Από το ραδιόφωνο, από την τηλεόραση, από τον κινηματογράφο, από τις πορείες και τις απεργίες στο δρόμο.
Οι μουσικές του και οι αναμνήσεις μας είναι αυτές που συνθέτουν τον πολιτισμό! Ποιος δεν ήπιε με τη μουσική του, ποιος δεν χόρεψε, ποιος δεν συγκινήθηκε, ποιος δεν ευχαριστήθηκε από όλη αυτή τη μαγεία που ξεπηδά μέσα από τις νότες του!
Ένα καλλιτεχνικό φαινόμενο, ένας άνθρωπος όπου δεν κατάφερα να γνωρίσω και δεν γνωρίζω και πολλά για τα βιογραφικά του στοιχεία. Μια μουσική ιδιοφυία κάτι που στον κόσμο ελάχιστες φορές ξαναγεννιέται!
Με σταμάτησαν την ημέρα της εργατικής πρωτομαγιάς στην πορεία να με ρωτήσουν για εκείνον και δεν είχα το χρόνο να πω όλα αυτά! Και σκέφτηκα να τα γράψω όλα σε μια σελίδα!
Με αφορμή λοιπόν τα 100 χρόνια από τη γέννησή του στις 25 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί συναυλία στο Καλλιμάρμαρο που φαντάζομαι ότι θα γεμίσει!
Θα είναι μια γιορτή μουσικής με τις πιο γνώριμες πιο ελληνικές και αυθεντικές μελωδίες!
Δυο τραγούδια μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό το όμορφη πόλη (στίχοι Γ Θεοδωράκης) και το δρόμοι παλιοί ( στίχοι: Μ. Αναγνωστάκης). Η μουσική ενώνει, συγκινεί, παρασύρει, εμπνέει. Καθηλώνει, ευαισθητοποιεί, ξεσηκώνει!
Είμαι πολύ μικρή στο εύρος της μουσικής του αλλά ακούγοντας τον μπορώ να σηκώνω το κεφάλι περήφανα!
Γράφει η Κλεοπάτρα Σβανά
