Ποίηση Vicky Kostenas Lagdos, Zürich.
Τις σκέψεις φυτεύω σε κρυφές θαλασσοσπηλιές
σαν εσύ ψάχνεις ίχνη να βρεις, να πατήσεις,
Θα είναι η στιγμή, που πέφτει στη γη η καταχνιά
και οι δείχτες του κόσμου θα γυρίζουν τρελά.
Να ξεπλύνω ζητώ τη μπογιά στη βροχή.
Δεν φοβάται ο βρεγμένος τη γκρίζα σιωπή
από πλάνο νέφελο, που αδράχνει τη θλίψη
κι έχει κλείσει την πόρτα σε μία ευκταία ευχή.
Παίρνω, ό,τι στη γη έχει σπορίσει η ζωή.
Παράσπονδες νύχτες προδίδουν τα αστέρια.
Θα μηνύσω τις λέξεις όσες στα δένδρα σκαρφάλωσαν
να αμπαρώσουν το νου στο ερμάρι του χρόνου.
Κι αν μπερδευτώ στης ψυχής μου το αγιόκλημα
κι αν στο βάθος του χρόνου ανασκάψω σκιές
θα΄ναι μια παλιά μου επένδυση σ’ ένα ρούχο καινούριο,
που έχω ράψει με υφάδι από σκίνα και υγρές καλαμιές.
Poesia lirica: Vicky Kostenas Lagdos
Dichterin aus Zürich.
Musik: Lost but Won von Hans Zimmer
Zürich, 9. April 2021
https://www.youtube.com/watch?v=OcQDMhhTrs0&t=7s
