” ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ – SUMMERTIME ” Από την Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας στη ” Μαρίνα Καλαμάτας”

Η Τζέιν, μία μοναχική γραμματέας από το Οχάιο, σε λίγα χρόνια γίνεται 50 χρονών. Αποφασίζει να σταματήσει να περιμένει κι επιτέλους να ζήσει. Αυτό το ταξίδι το ονειρευόταν χρόνια. Θα έρθει ένα καλοκαίρι στη Βενετία – θα ρουφήξει όλη την ομορφιά, την τέχνη, τον ρομαντισμό της γραφικής πόλης. Θα καταγράψει εικόνες, συναισθήματα κι εμπειρίες με την κάμερά της.

Με τη βοήθεια του εξαιρετικού διευθυντή φωτογραφίας Τζακ Χίλντγιαρντ, ο Ντέιβιντ Λιν καταγράφει το μεγαλείο της Βενετίας σε technicolor, με τρόπο που η ομορφιά σου κόβει την ανάσα, ο φακός χάνεται υπνωτισμένος στο λαβύρινθο της πόλης κι όπως και η ηρωίδα του δεν ξέρει που να πρωτοκοιτάξει. Υπάρχει όμως κάτι σκοτεινό στον τρόπο που ο Βρετανός σκηνοθέτης αποτυπώνει την Κάθριν Χέπμπορν απέναντι στη θέα των τοπίων. Και η συγκλονιστική ηθοποιός ξέρει ακριβώς πώς να το εκφράσει μέσα από τις σιωπές και τα μεγάλα υγρά της μάτια: ενθουσιασμός που αμέσως, την επόμενη στιγμή, μετατρέπεται σε μελαγχολία. Γιατί υπάρχει κάτι αβάσταχτα πικρό όταν αντικρίζεις την ομορφιά του κόσμου, μόνος σου.

Ο «έρωτας» που ζει η Τζέιν στη Βενετία δεν είναι η ταινία. Είναι το (σχεδόν κυνικό) ξύπνημα μέσα στο όνειρο μιας ταινίας ή και της ίδια της ζωής. Μία γυναίκα βλέπει για πρώτη φορά ξεκάθαρα τις επιλογές και τις αποφάσεις της. Αυτός ο έρωτας δεν είναι αυτό που ονειρευόταν ή ενέκρινε, δε θα έχει χάπι εντ, δεν θα έχει μέλλον (ο ιταλός γόης είναι κι ο ίδιος παγιδευμένος στις δικές του συμβάσεις). Ομως, στο μέλλον, θα μπορεί να κοιτάξει πίσω – πέρα από τα άλμπουμ των φωτογραφιών, τα σουβενίρ και τις καρτ ποστάλ της και να θυμάται ότι, τουλάχιστον, τον έζησε.

Με τις κοσμοπολίτικες και γοητευτικές Διακοπές στην Βενετία, το ανθρωποκεντρικό φιλμ του Λιν τρυφερό όσο και γλυκόπικρο, υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθεσίας και πρώτου γυναικείου ρόλου, αποχαιρετούμε με την ίδια νοσταλγία το φετινό καλοκαίρι.