Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Πριν από κάποιες μέρες αναγγέλθηκαν επισήμως –και πομπωδώς – τα περί εκτάκτων ή και μονίμων επιδομάτων ή αυξήσεων σε συνταξιούχους και ΑΜΕΑ.
Ως συνταξιούχος δημοσιογράφος ΚΑΙ μάλιστα ΑΜΕΑ με αναπηρία 96% λόγω πνευμονικής και καρδιακής ανεπάρκειας, εξεπλάγην ευχάριστα αφού σκέφτηκα ότι η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να βοηθήσει αυτές τις κατηγορίες πολιτών, κάτι που την καθιστούσε σχεδόν αυτόματα πιο ευαίσθητη, πιο φιλική, πιο σκεπτόμενη, πιο ανθρώπινη από «άλλες» κυβερνήσεις.
Δυστυχώς, είχα κάνει λάθος. Μαζί μου και πολλοί άλλοι ,που ενδεχομένως είχαν μεγαλύτερη ανάγκη από εμένα αυτές τις επιδοματικές αυξήσεις. Πάντως αφού ο πρωθυπουργός τις δηλώσεις, οι υφιστάμενοί του άρχισαν να δημοσιοποιούν τα «ναι μεν… αλλά…» αυτών των αποφάσεων. Την ουσία δηλαδή.
Διάβασα, ξαναδιάβασα τις πρώτες λεπτομέρειες, διάβασα και ξαναδιάβασα τις συμπληρωματικές λεπτομέρειες, διάβασα τέλος και ξαναδιάβασα το τι ΑΚΡΙΒΩΣ ήθελε να πει ο Μητσοτάκης ώστε να το κάνουν πρωτοσέλιδο κάποιες εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και διαδικτυακά ΜΜΕ και διαπίστωσα ότι η κυβέρνηση δεν είχε καμία διάθεση να «δώσει λεφτά» σε συνταξιούχους, ούτε σε ΑΜΕΑ . Τι ήθελε να κάνει; Να δημιουργήσει την εντύπωση ότι θα το έκανε – και εν τινι μέτρω- «κάτι θα έδινε», μακράν όμως της ουσίας των πομπωδών τίτλων.
Και επειδή διάβασα και ξαναδιάβασα, διαπίστωσα ότι οι περίπου τελικές – διότι μπορεί να υπάρχουν και άλλες, χειρότερες- αποφάσεις ουδεμία σχέση με την εικόνα που είχε παρουσιαστεί την πρώτη ημέρα.
Αλλά δεν θέλω να είμαι κακός. Οπωσδήποτε κάτι σκέφτηκε κάποιος, κάπως το είπε στα μέλη της κυβέρνησης, κάποιος άλλος κάπως το μετέφερε όπως ήθελε στον Μητσοτάκη για να κάνει τον καλό, κάπως το κατάλαβε αυτός και χωρίς να το πολύ- εξετάσει αλλά σίγουρα θέλοντας να κάνει κάτι φιλολαικό, το «μπουμπούνισε».
Σου λέει ο πρωθυπουργός περίπου περιχαρής : «Κυβέρνηση είμαστε, κάτι λέμε, δεν μας αρέσει ή δεν μπορούμε να το κάνουμε και το αλλάζουμε. Πάλι κάτι καλό θα πούμε, πάλι κάποιοι θα χαρούν». Εν τω μεταξύ αν δει κανείς τι έγραφαν οι εφημερίδες την πρώτη ημέρα και πως εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου η «φιλολαική πρωτοβουλία», μιλάμε για δυο διαφορετικά πράγματα. Για τη μέρα με τη νύχτα.
Σταματώ εδώ. Γιατί με την ταχύτητα που αλλάζουν οι κυβερνητικές αποφάσεις και οι ανακοινώσεις, μπορεί να με βγάλουν και ανόητο ή και …ύποπτο. Άλλωστε το είχε γράψει ο Σαίξπηρ στον «Μάκβεθ» : «Tomorrow and tomorrow and tomorrow…..» δηλαδή «Το αύριο και το αύριο και το αύριο» υπονοώντας ότι το κάθε αύριο μπορεί να είναι διαφορετικό.
Δημήτρης Κωνσταντάρας
Δημοσιογράφος
