Σ. Β.
Πριν ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας πείτε μας λίγα λόγια για εσάς
Α. Μ. Κ. Είμαι η Άννα-Μαρία Κωνσταντινίδου έχω γεννηθεί και ζω στην Θεσσαλονίκη είμαι είκοσι τριών ετών και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα μου άρεσε να γράφω και να δημιουργώ ιστορίες, παραμύθια ή ποιήματα από όταν άρχισα να μαθαίνω στο δημοτικό γραφή και ανάγνωση. Ως άνθρωπος που έχω αρκετές ανησυχίες μου αρέσει να εκφράζομαι μέσω της γραφής, έχω συμμετάσχει και σε διαγωνισμούς δημιουργικής γραφής στο 2ο Πειραματικό Λύκειο Θεσσαλονίκης το οποίο τελείωσα με αποτέλεσμα να μου απονέμονται έπαινοι δημιουργικής γραφής.
Σ. Β.
Αντιλαμβάνομαι πως είστε άτομο με ευαισθησίες! Τι σας λυπεί περισσότερο στην σημερινή κοινωνία; Και τι σας χαροποιεί ιδιαίτερα
Α. Μ. Κ. Είναι αρκετά τα θέματα που με λυπούν στην σημερινή κοινωνία, κυρίως στην εκπαίδευση , λόγο του συστήματος εκπαίδευσης με λυπεί που πιέζουν τα παιδιά να σκέφτονται και να ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο μάθησης με απώτερο σκοπό τις πανελλήνιες εξετάσεις, κάπου εκεί πιστεύω χάνεται ο εαυτός και η πραγματική ταυτότητα του εκάστοτε παιδιού-εφήβου. Με λυπεί επίσης το ότι ζούμε σε μια κοινωνία που παραμένει ”λάθος” ή θεωρείται αδυναμία το να είσαι άνθρωπος που νοιάζεται για τον διπλανό του, που έχει ενσυναίσθηση που θέλει να βοηθήσει. Επιπλέον το οτι ανθρώπους με οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας ή κάποιας αναπτυξιακής διαταραχής για παράδειγμα τον αυτισμό δεν παρέχει η Ελλάδα ακόμη την κατάλληλη στήριξη και τις σωστές υποδομές. Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που με χαροποιεί στην σημερινή κοινωνία κατά την προσωπική μου άποψη έχουμε ακόμη πολύ δουλειά για μια καλύτερη κοινωνία, να ευχηθώ να είμαστε περισσότερο άνθρωποι με ηθική, με ιδανικά και αξίες.
Σ. Β.
Ποιο είδος λογοτεχνίας αγαπάτε περισσότερο και ποιο βιβλίο είναι το αγαπημένο σας;
Α. Μ. Κ. Αγαπώ περισσότερο τα μυθιστορήματα με αφηγηματικό ύφος και την ποίηση. Δυσκολεύομαι να απαντήσω ποιο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο όπως δυσκολεύομαι να απαντήσω όταν με ρωτούν ποιο είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, θα πω όμως το βιβλίο που έχω αρχίσει να διαβάζω επί του παρόντος του συγγραφέα Ίρβιν Γιάλομ, με τίτλο: Όταν έκλαψε ο Νίτσε.
Σ. Β.
Θεωρείτε ότι κάθε βιβλίο, πρέπει να μας προσφέρει έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης από τον δικό μας;
Α. Μ. Κ. Θεωρώ πως κάθε βιβλίο πρέπει να προσφέρει έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης από τον δικό μας, όμως πιστεύω παράλληλα πως πρέπει να ταιριάζει και στην ψυχή μας, εάν κάτι δεν μου ιντριγκάρει το μυαλό και δεν απευθύνεται στην ψυχή μου δεν θα το διαβάσω.
Σ. Β.
Ειλικρινά, μεγάλο ενδιαφέρον έχει για εμάς να μάθουμε πώς αισθάνεστε όταν γράφετε παραμύθια
Α. Μ. Κ. Νιώθω χαρά, ενθουσιασμό, ανυπομονησία βάζω την θέση μου σε κάθε μικρό ακροατή ή αναγνώστη που θα διαβάσει το παραμύθι μου. Γίνομαι και εγώ ξανά παιδί και αν το παιδί μέσα μου είναι ενθουσιασμένο τότε είμαι και εγώ χαρούμενη για το αποτέλεσμα.
Σ. Β.
Πώς εμπνευστήκατε το παραμύθι σας και τι σας πυροδότησε για τη συγγραφή του
Α. Μ. Κ. Εμπνεύστηκα το παραμύθι μου από τα μαθήματα και τα ερεθίσματα που πήρα από την σχολή που φοίτησα ως βρεφονηπιοκόμος, είχαμε αρκετά μαθήματα που αναφερόντουσαν στην διαφορετικότητα, σε παθήσεις, σε αναπηρίες διαφόρων μορφών, σε εγκεφαλικές αναπηρίες κ.α. Όμως σαν παιδί άλλα και σαν ενήλικας ποτέ δεν έβλεπα την διαφορά, όπως συχνά λέω είναι απλώς μια διαφορετική γοητεία όχι ιδιαιτερότητα. Με πυροδότησε για τη συγγραφή του μια εργασία που είχαμε να κάνουμε οτιδήποτε θέλουμε εμείς με θέμα την διαφορετικότητα, είτε κάποια κατασκευή ή κάποιο κολάζ. Εγώ αποφάσισα να γράψω αυτό το παραμύθι, το έγραψα σε δυο μεγάλες σελίδες ακουαρέλας το έδεσα με κορδέλες, ζωγράφισα το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο και το παρουσίασα στην τάξη μου.
Σ. Β.
Θα θέλαμε πολύ να μας πείτε, τα μηνύματα που προσπαθείτε να περάσετε μέσα από το συγκεκριμένο έργο σας.
Α. Μ. Κ. Μέσα από το έργο μου θέλω να περάσω τα μηνύματα της αποδοχής, της αλληλεγγύης, της ισότητας. Προσωπικά πιστεύω ότι όσο και αν διαφέρουμε μεταξύ μας, όλοι έχουμε ένα βασικό κοινό είμαστε άνθρωποι, θα ήθελα αυτό να αγκαλιαστεί περισσότερο από την κοινωνία που ζούμε.
Σ. Β.
Από πού ορμώμενη δώσατε τον συγκεκριμένο τίτλο στο παραμύθι σας;
“Τρεις διαφορετικοί φίλοι”
Α. Μ. Κ. Όταν έστειλα το παραμύθι στις Εκδόσεις ΚΟΥΡΟΣ, ο αρχικός τίτλος ήταν ”Οι τρεις φίλοι”. Μου ακουγόταν αρκετά λειψός και με την βοήθεια την δική σας, κ. Βενιέρη, καταλήξαμε πιστεύω στον σημερινό και ιδανικό ”Τρεις διαφορετικοί φίλοι”.
Σ. Β.
Ποιος ήταν ο πρώτος που διάβασε το παραμύθι σας και ποιες ήταν οι αντιδράσεις του;
Α. Μ. Κ. Οι πρώτοι μου ακροατές ήταν οι συμφοιτήτριες στην τάξη μου και η καθηγήτρια που μας έβαλε την εργασία για την διαφορετικότητα, παρόλο που η καθηγήτρια δίστασε στο εγχείρημα μου όταν ανακοίνωσα πως πήρα την πρωτοβουλία να γράψω ένα παραμύθι στο τέλος ενθουσιάστηκε. Ο πρώτος αναγνώστης που με στήριξε στην απόφασή μου να κάνω το εγχείρημα να το στείλω σε εκδοτικούς οίκους ήταν ο άντρας μου ο οποίος δήλωσε έκπληκτος και με παρακίνησε να ξεκινήσω την προσπάθεια μου.
Σ. Β.
Έπαιξε κάποιος ρόλο κατά τη διάρκεια της συγγραφής του έργου σας κι αν ναι… ποιος ήταν αυτός;
Α. Μ. Κ. Κύριο ρόλο έπαιξε η παιδική μου ηλικία ως παιδί που μεγάλωνε σε μια μονογονεική οικογένεια και η πίστη της μητέρας μου στο συγγραφικό μου ταλέντο. Επιπλέον τα δικά μου συναισθήματα ως παιδί που διέφερε, διότι αντιμετώπισα πάνω κάτω ότι αντιμετωπίζουν όλα τα παιδιά ενσάρκωσα και ξανά έζησα μέσα από την γραφή του παραμυθιού αυτού όλες εκείνες τις ανησυχίες που λίγο πολύ εξακολουθούν να υπάρχουν και στην ενήλικη ζωή.
Σ. Β.
Η εικονογράφηση του εξωφύλλου κατά τη γνώμη μου, είναι έξοχη! Πιστεύετε ότι συμβάλλει στην ανάδειξη του βιβλίου σας;
Α. Μ. Κ. Η εικονογράφηση είναι συγκλονιστικά υπέροχη, όλες οι λεπτομέρειες, τα φωτεινά χρώματα, είναι το λιγότερο μαγευτικά. Εννοείται πως συμβάλει στην ανάδειξη του βιβλίου μου, για τα παιδιά η εικονογράφηση είναι αυτή που θα τους κινήσει το ενδιαφέρον οι χαρακτήρες, τα έντονα χρώματα. Έτσι το παιδί θα θελήσει να ασχοληθεί με αυτό και να ακούσει ή διαβάσει και την ιστορία, είναι μια εξαιρετική δουλεία από την αρχή μέχρι το τέλος!
Σ. Β.
Να περιμένουμε να σας δούμε σε νέες συγγραφικές δραστηριότητες τον προσεχή χρόνο;
Α. Μ. Κ. Ο χρόνος θα δείξει μπορεί να υπάρξει μια καινούργια συγγραφική δραστηριότητα και κάτι μου λέει πως θα είναι για μεγάλα παιδιά…
Σ. Β.
Σας ευχαριστούμε θερμά για την ουσιαστική και εποικοδομητική συζήτηση!
24.2.2024
